Naukowcy wykonali pierwsze w historii zdjęcie świecącego w ciemności rekina

Naukowcy badający rekiny u wybrzeży Nowej Zelandii odkryli, że trzy gatunki głębinowe świecą w ciemności ‒ w tym jeden, który jest obecnie największym znanym świecącym kręgowcem.

Bioluminescencja nie jest rzadką cechą ewolucji istot żywych. Nawet ludzie świecą (chociaż są zbyt słabo, by to było widoczne). Wydaje się, że ta umiejętność jest najbardziej przydatna dla form życia, które żyją w ciemności ‒ świecące w nocy grzyby, owady żyjące w ciemnych jaskiniach… oraz w głębinach oceanu, tak głębokich, że promienie słoneczne nie mogą przenikać wody.

Dlatego bioluminescencja ‒ wytwarzanie światła widzialnego w wyniku reakcji chemicznej przez organizmy żywe ‒ jest zjawiskiem powszechnym wśród organizmów morskich, ale po raz pierwszy udokumentowano je i przeanalizowano u trzech rekinów: liksa (Dalatias licha), Etmopterus lucifer i Etmopterus granulosus. Rekiny zostały odkryte podczas badania ryb w Chatham Rise u wschodniego wybrzeża Nowej Zelandii w styczniu 2020 roku. Uważa się, że około 57 z 540 znanych gatunków rekinów jest zdolnych do wytwarzania światła

Rekin liksa, który może rosnąć do 180 cm, jest obecnie największym znanym świecącym kręgowcem: naukowcy określają go jako „olbrzymi świecący rekin”.

Naukowcy z Université Catholique de Louvain w Belgii oraz z Narodowego Instytutu Badań Wodnych i Atmosferycznych w Nowej Zelandii stwierdzili, że odkrycie pomoże nam zrozumieć, jak toczy się życie w głębinach morskich, które są jednym z najmniej zbadanych ekosystemów na naszej planecie.

Wszystkie trzy rekiny żyją w tak zwanej strefie mezopelagicznej lub „zmierzchowej” oceanu, na głębokości od 200 do 1000 metrów, do której nie przenika światło słoneczne. W skórze wszystkich trzech gatunków naukowcy odkryli fotofory, narząd emitujący światło, występujący u zwierząt bioluminescencyjnych.

Co do tego, dlaczego rekiny świecą, naukowcy nie znają dokładnej odpowiedzi. Zwierzęta mezopelagiczne mogą świecić z wielu powodów: wabienia partnera, wabienia zdobyczy, nauki lub kamuflażu. W przypadku rekina liksa, na którego poluje niewiele drapieżników, możliwe jest, że ten wolno poruszający się gatunek wykorzystuje swój naturalny blask do oświetlania dna oceanu podczas poszukiwania pożywienia lub do maskowania się, gdy zbliża się do ofiary.

„Konieczne są dalsze badania, aby potwierdzić którąkolwiek z hipotez” ‒ napisali naukowcy w artykule opublikowanym w czasopiśmie Frontiers in Marine Science. „Biorąc pod uwagę rozległość głębin morskich i występowanie świetlistych organizmów w tej strefie, jest teraz coraz bardziej oczywiste, że wytwarzanie światła na głębokości musi odgrywać ważną rolę w kształtowaniu największego ekosystemu na naszej planecie” ‒ napisali naukowcy.

Jérôme Mallefet, główny badacz z Marine Biology Laboratory na Université Catholique de Louvain w Belgii, powiedział: „Wzór światła rekina liksa był nieznany i nadal jesteśmy bardzo zaskoczeni blaskiem na płetwie grzbietowej. Dlaczego? W jakim celu? ” Wielkość terytoriów zamieszkałych przez rekiny sprawia, że tego rodzaju badania są bardzo trudne.

Wyniki badań zostały opublikowane w Frontiers in Marine Science.