Albatros królewski należy do rzędururkonose (Procellariiformes). Jest jednym z największych gatunków z rodzinyalbatrosy (Diomedeidae). Posiada dużą głowę. Tęczówki oczne są ciemnobrązowe. Dziób jest bladoróżowy, masywny, z ciemną krawędzią i kremowym, haczykowatym zakończeniem. Ciało jest krępe. Ubarwienie ciała w większości białe, po za ciemnymi skrzydłami. Skrzydła są wąskie. Palce są spięte błoną pływną. Młode osobniki są ciemniejsze od dorosłych. Samce są większe od samic.
Albatros królewski zamieszkuje oceany na południowej półkuli. Kolonie rozrodcze tego ptaka znajdują się na wyspachNowej Zelandii. Poza sezonem rozrodczym spotykany jest najczęściej w pobliżu Nowej Zelandii i Ameryki Południowej. Nigdy nie był notowany na północ od równika.
Biotop
Albatrosy królewskie większość życia spędzają szybując na otwartych wodach oceanów. W okresie rozrodczym zakładają kolonie rozrodcze na lądzie. Wybierają klify, płaskowyże i skaliste wybrzeża z niską roślinnością. Albatros królewski na liście IUCN jest gatunkiem narażonym na wyginięcie (kategoria VU). Na spadek jego populacji mają wpływ: utrata siedlisk oraz ssaki (koty, gronostaje i świnie). Część osobników ginie w sieciach rybackich (we włokach) oraz przez linkę haczykowatą.
Lęgi
Albatros królewski do rozrodu przystępuje co dwa lata. Jest gatunkiem monogamicznym. Rozród odbywa się miedzy listopadem a grudniem. Gnieździ się na ziemi. Gniazdo, w kształcie stożka, zbudowane jest z materiałów roślinnych i ziemi. Samica składa do gniazda jedno kremowe jajo. Wysiadywaniem jaja zajmują się oboje rodzice. Czas wysiadywania wynosi od 77 do 81 dni. Młode wykluwają się od lutego do marca. Niezależność zyskują po 8 miesiącach życia. Albatros królewski osiąga dojrzałość płciową między szóstym a dwunastym rokiem życia. Jest zwierzęciem długowiecznym. Żyje do ponad 50 lat.
