Koń Przewalskiego swoim wyglądem przypomina konie przedstawiane w paleolitycznym malarstwie jaskiniowym. Ma mocną budowę, dużą głowę, grubą szyję, krótką, sterczącą grzywę bez grzywki nad czołem i grzbiet nosa wysklepiony nad nozdrzami. Ogier jest znacznie większy od klaczy, długość jego ciała sięga 2,5 m, wysokość w kłębie to ok. 1,3 m, długość ogona ok. 1 m, waga do 350 kg. Umaszczenie jest brązowawe na grzbiecie i bokach, żółtawobiałe na spodzie ciała, grzywa i ogon ciemne, wewnętrzna strona nóg szarawa, zewnętrzna ciemna, wzdłuż grzbietu biegnie ciemna pręga. Zimą sierść staje się długa, gęsta i jaśniejsza niż latem.

1. Występowanie
2. Tryb życia
3. Odżywianie
4. Rozmnażanie i rozwój
5. Systematyka
6. Galeria zdjęć

Występowanie

Koń Przewalskiego jest jedynym gatunkiem dzikiego konia jaki przetrwał do naszych czasów. Został odkryty w 1879 roku w pobliżu pustyni Gobi przez przyrodnika Mikołaja Przewalskiego. Występuje na stepach Mongolii, ale uznaje się go za prawie wymarłego w stanie dzikim. Na szczęście jest z powodzeniem rozmnażany w ogrodach zoologicznych i introdukowany do środowiska naturalnego.

Tryb życia

Koń Przewalskiego kiedyś żył w stadach, na ogół składających się z kilku lub kilkunastu klaczy z młodymi i jednego ogiera. Zamieszkiwał pustynne okolice o słonawej glebie. Koń Przewalskiego to zwierzę bardzo płochliwe, które zaniepokojone w jakikolwiek sposób rzucają się do gwałtownej ucieczki, a w galopie osiągają prędkość 60 km na godzinę. Typowym dla nich zachowaniem grupowym jest tzw. formowanie koła (zwierzęta stają w okręgu, głowami zwrócone do środka i jednocześnie machają ogonami) oraz tzw. formowanie rzędu (ustawiają się wtedy jeden za drugim w pojedynczym, ciasnym rzędzie i zmiatają ogonami  z siebie nawzajem owady).

Odżywianie

Koń Przewalskiego jak wszystkie koniowate gatunek ten żywi się głównie trawami i jest w stanie przeżyć nawet na bardzo ubogiej roślinności o niskiej wartości odżywczej. Jego przewód pokarmowy jest krótszy niż u przeżuwaczy i połowa pobranego pokarmu nie zostaje dobrze przetrawiona, tak więc musi zjadać więcej od krowy, czy owcy.

Rozmnażanie i rozwój

Ciąża u konia Przewalskiego trwa ok. 340 dni. Młode przychodzą na świat w kwietniu i maju. Klacz rodzi tylko jedno źrebię, które już w ciągu godziny od narodzin jest w stanie biegać. Po kilku tygodniach życia może już się paść, ale ssie mleko matki nawet do 13 miesiąca. Koń Przewalskiego żyje do 25 lat.