Owca domowa (Ovis aries)

Wygląd
Owca domowa reprezentowana jest przez wiele ras różniących się wyglądem. Wśród ras można wyróżnić między innymi merynosy (hodowane dla wełny), hempszyry (na mięso), czy owce fryzjerskie (rasy mleczne). Barwa różnorodna, od białej po czarne, występują także osobniki łaciate. Pysk wąski. Część osobników posiada rogi (jedną bądź kilka par), pozostała część jest ich pozbawiona. Stopy zakończone dwoma palcami z racicami. Ogon jest krótki. W wielu hodowlach ogon jest skracany. Samce są większe od samic.
Występowanie
Przodkowie współczesnych udomowionych owiec pochodziły prawdopodobnie z Bliskiego Wschodu i Centralnej Azji. Obecnie owce rozprzestrzenione są niemal na całym świecie. Najwięcej owiec domowych hodowanych jest w Chinach, Australii, Indiach, Sudanie, Iranie Nigerii, Stanach Zjednoczonych i na Nowej Zelandii. Liczebność owiec domowych na całym świecie szacuje się na ponad 1 170 mln osobników.
Tryb życia
Owca domowa jest wyjątkowo wytrzymałym zwierzęciem udomowionym. Jest hodowana w bardzo różnorodnych siedliskach: od wilgotnych, żyznych, zielonych pastwisk, po suche obszary półpustynne oraz wysokie góry. Prowadzi stadny tryb życia. Owca hodowana jest głównie dla mleka, skóry, mięsa i wełny.
Odżywianie
Owca domowa to zwierzę roślinożerne. W sezonie letnim żywi się roślinnością pastwiskową. W sezonie zimowym między innymi sianem, a także paszami.