Sikora czubatka (Parus cristatus)
Sprawia wrażenie bardzo „eleganckiego” ptaszka w związku z czubatą czapeczką zdobiącą jej głowę. Czubek ten podnosi się i opada w rytm wibrującego nawoływania „si si tsigjurr”.
Wygląd
Samica i samiec u sikory czubatki są upierzone jednakowo: wierzch ciała ciemnobeżowy, spód białawy, policzki białe z ciemną obwódka, podgardle czarne, na wierzchu głowy biało-czarny, sterczący czubek. U młodych czubek jest mniejszy.
Biotop
Sikora czubatka zamieszkuje lasy iglaste, zwłaszcza sosnowe, chętniej ich wnętrza niż brzegi. Unika lasów liściastych.
Występowanie
Sikora czubatka występuje tylko w Europie. Jest gatunkiem osiadłym, rzadko pojawiającym się poza obszarami leśnymi. W Polsce jest to średnio liczny ptak lęgowy całego kraju, również wyższych partii górskich, lokalnie na obszarach ubogich w bory iglaste – nieliczny lub bardzo nieliczny.
Lęgi
Sikora czubatka wyprowadza 2 lęgi w roku, pierwszy już w kwietniu, drugi w czerwcu. Gnieździ się w dziuplach o małym otworze, zwykle nisko, czasem w wypróchniałych pniakach. Gniazdo w części zewnętrznej składa się z mchu, suchych traw i porostów, w wyściółce z sierści i wełny. Samica składa 5-7 jaj, które wysiaduje ok. 15 dni. Pisklęta wykluwają się nagie i ślepe, w związku z tym przebywają w gnieździe długo, bo ok. 3 tygodni.
Pokarm
Sikora czubatka żywi się pająkami i owadami żyjącymi na gałązkach i igłach sosny. Zimą zjada nasiona sosny, świerka, jałowca i jarzębiny.
Fot. Marek Szczepanek
