Włosień kręty (Trichinella spiralis)

Włosień kręty jest kosmopolitycznym pasożytem. Włosienica spowodowana włosieniem krętym jest szeroko rozpowszechnioną chorobą na świecie. Mimo znacznego spadku liczby zachorowań w krajach rozwiniętych nadal występuje u ludzi zamieszkujących Amerykę Północną i Środkową, południową część Ameryki Południowej, północno-wschodnie krańce Afryki, Europę oraz południową i wschodnią Azję.

Włosień kręty należy do nicieni. Ciało włośnia krętego pokrywa wór powłokowy z oskórkiem. Jego ciało jest silnie wydłużone, bez wyodrębnionej głowy. Przód oraz tył ciała są zwężone. Tylny koniec ciała zaokrąglony. Włosień nie posiada układu oddechowego oraz krwionośnego. Jego układ pokarmowy ma kształt rury. Otwór gębowy występuje szczytowo na przodzie ciała. Otwory płciowy wydalniczy i odbytowy znajdują się po stronie brzusznej. Występuje dymorfizm płciowy. Samce są mniejsze od samic.

Włosień kręty jest pasożytem wewnętrzny kręgowców, bytującym u różnych gatunków (pasożyt polikseniczny). Występuje u kotów, psów, lisów, gryzoni polnych i leśnych, szczurów, niedźwiedzi, świń, rzadziej u człowieka. Zarażenie następuje przez zjedzenie zarażonego, półsurowego mięsa z otorbionymi larwami (zwanymi trychinami). Po zjedzeniu larwa uwalnia się z otoczek jajowych. Dojrzewanie larw odbywa się w jelicie cienkim i trwa 2- 3 dni. Gdy larwa dojrzeje wnika do przestrzeni limfatycznych śluzówki gdzie odbywa się kopulacja. Włosień jest organizmem rozdzielnopłciowym. Zapłodnienie jest wewnętrzne. Samice są jajożyworodne. Samice w przeciągu 2-4 miesięcy produkują do 1,5 tysiąca larw. Larwy z naczyń limfatycznych dostają się do naczyń krwionośnych i wraz z krwią przenoszone są do narządów, z tego miejsca trafiają do mięśni poprzecznie prążkowanych gdzie się osadzają oraz otorbiają. Larwy by osiągnąć dojrzałość muszą trafić do układu pokarmowego innego żywiciela. Otorbione postacie młodociane mogą przeżyć nawet do ponad 30 lat.