Bernikla białolica (Branta leucopsis)

Wstęp
Średniej wielkości ptak wodny, nieco mniejszy od gęsi zbożowej. Do Polski rzadko zalatuje. W locie widoczne ciemne prążki na jasnoszarym skrzydle oraz mocny kontrast między ubarwieniem spodu ciała a piersią. Gdy lecą w stadzie, formują się w nieregularną literę U.
Wygląd
Głowa biała (czasem z żółtym odcieniem), okrągła, z czarnym kantarkiem. Tęczówki oczu ciemne. Dziób, mały, ciemny, stożkowaty. Szyja stosunkowo krótka. Nogi ciemne, duże, mocne. Sylwetka dosyć krępa. Ogon krótki, czarny. W ubarwieniu ciała dominuje czerń i biel. Ciemię, kark, szyja oraz pierś czarne. Wierzch ciała szarawy, w czarno-białe prążki. Wierzch skrzydeł jasnoszarawy, spód nieco jaśniejszy. Spód srebrzystobiały, boki prążkowane. Dymorfizm płciowy niewidoczny. Samce są większe od samic. Osobniki młodociane podobne do dorosłych, rozróżniane po niejednolicie czarnej piersi oraz szyi, po rozmytych bokach, dodatkowo wierzch ciała u nich jest bardziej brunatny.
Występowanie
Zamieszkuje wybrzeża Grenlandii, Spitsbergen i okoliczne wyspy, Nową Ziemię oraz nielicznie Półwysep Skandynawski. Zimuje na wybrzeżu Morza Północnego. Do Polski zalatuje sporadycznie.
Biotop
Zamieszkuje nagie, strome skaliste wybrzeża morskie i okolice arktycznych jezior i rzek.
Lęgi
Monogamiczny. Gnieździ się w koloniach, na skałach. Gniazdo (używane jest co roku) w zagłębieniu na ziemi, mocno wyścielone ciemnoszarymi piórami puchowymi. Jeden lęg w roku. Samica składa średnio 4-5 jasnych jaj. Wysiadywanie jaj trwa około 24-25 dni. W tym czasie samiec strzeże gniazda. Samodzielność zyskują po 6 tygodniach. W 7 tygodniu życia zyskują lotność. Dojrzałość płciową osiąga w drugim roku życia.
Pokarm
Gatunek roślinożerny. Żywi się liśćmi, łodygami, trawami, roślinnością wodną, ziołami. Rzadziej owadami, mięczakami oraz skorupiakami. Żeruje głównie na lądzie.
Zajebisty ptak