Bruzdogłowiec szeroki - opis, wygląd, występowanie
Ekologia.pl Wiedza Atlas zwierząt Płazińce Tasiemce Pseudophyllidea Diphyllobothriidae Diphyllobothrium Bruzdogłowiec szeroki
Indeks nazw
Szukaj lub wybierz według alfabetu
A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

Bruzdogłowiec szeroki (Diphyllobothrium latum)

Nazywana/y także: tasiemiec bruzdogłowiec
Dipyllobothrium latum pod mikroskopem - Ilustracja 3D, źródło: shutterstock
Spis treści

Budowa

Bruzdogłowiec szeroki należy do gromady tasiemce (Cestoda). Jest najdłuższym pasożytem człowieka. Ciało zbudowane jest z trzech odcinków: główki, szyjki i proglotydów, jest taśmowate długie i grzbietobrzusznie spłaszczone. Strobila posiada do 4500 członów. Główka (skoleks) jest bardzo mała. Skoleks zaopatrzony jest w dwie bruzdy czepne.

Biologia

Bruzdogłowiec szeroki jest pasożytem ssaków rybożernych (w tym człowieka). Ma dwóch żywicieli pośrednich. Żywicielem ostatecznym bruzdogłowca szerokiego jest człowiek. W jelitach dochodzi do kopulacji i jajeczka z kałem wydostają się na zewnątrz. Może produkować do 1 miliona jaj dziennie. W wodzie z osłon jajowych wylęga koracidium. Jajeczka przebywają w wodzie do momentu, gdy zostaną połknięte przez wodnego skorupiaka (oczlika), w którym przeobrażają się w larwę. W jego jelicie onkosfera uwalnia się z embrioforu i w jamie ciała przekształca się w procerkoid. Skorupiak zostaje zjedzony przez ryby, gdzie larwy przechodzą w kolejne stadium. Procerkoid przebija się przez ścianę jelita, osiedlając się w mięśniach,wątrobie lub w śledzionie ryby, gdzie przechodzi przeobrażenie w plerocerkoid. Plerocerkoid może bytować w mięśniach do kilkunastu lat. Jeśli ryba jest surowa lub niedogotowana zjadając ją można zarazić się pasożytem. W żywicielu ostatecznym plerocerkoid przeobraża się w formę dojrzałą.

Występowanie

Większość przypadków wystąpienia difylobotriozy u ludzi pochodzi z Europy (głównie z krajów nadbałtyckich i Francji), Azji (Syberia) i Ameryki Północnej (rejon Wielkich Jezior). W wielu przypadkach przy wystąpieniu choroby nie identyfikuje się gatunku za pomocą metod molekularnych. Często nie wiemy, czy choroba została wywołana przez zakażenie bruzdogłowcem szerokim D. latum, czy innym przedstawicielem rodzaju, np. japońskim D. nihonkaiense.

Bibliografia
  1. https://www.cdc.gov; 2019-10-14;
  2. https://www.ncbi.nlm.nih.gov; 2019-10-14;
  3. Dogiel W. A.; "Zoologia Bezkręgowców"; Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne; 1986;
  4. Jura C.; "Bezkręgowce: podstawy morfologii funkcjonalnej, systematyki i filogenezy"; PWN SA; 2005;
4.8/5 - (6 votes)
Default Banner Post Banner
Subscribe
Powiadom o
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments