Gęś łabędzionosa (Anser cygnoid)

Wstęp
Gęś łabędzionosa jest gatunkiem narażonym na wyginięcie (kategoria VU na liście IUCN ). Największym zagrożeniem dla opisywanej gęsi, doprowadzającym do bardzo dużego spadku liczebności populacji, jest utrata siedlisk. W naturze rzadki ptak wędrowny. Jest również ptakiem utrzymywanym w hodowlach, stąd można wyróżnić kilka odmian różniących się zarówno wyglądem jaki i kolorem. Wykazuje zachowania agresywne podczas lęgów. Po okresie godowym tworzy małe stada.
Wygląd
Jest to duży ptak wodny. Tęczówka oczna ciemna. Dziób ciemny, średniej długości. Na nasadzie dzioba biała obwódka. U niektórych na dziobie czarna narośl. Ciemię, czoło, brew oraz obszar do paska ocznego brązowe. Policzki jasne. Szyja dosyć długa, kremowa z przodu i po bokach, z brązowym tyłem sięgającym do karku. Wierzch ciemno brązowy. Na pokrywach skrzydeł białe brzegi. Spód ciała również brązowy choć nieco jaśniejszy. Dosyć krępa sylwetka. Biały kuper oraz podbrzusze. Ogon krótki. Nogi pomarańczowe, długie, mocne. Dymorfizm nieznaczny, samice są nieco mniejsze od samców. U odmian hodowlanych dziób jest pomarańczowy.
Występowanie
Dzikie populacje zamieszkują południowo-wschodnią Rosję, Mongolię i północne Chiny. Zimuje we wschodnich Chinach. Potomkowie udomowionych gęsi łabędzionosych znajdują się w wielu hodowlach w całej Azji.
Biotop
Zamieszkuje otwarte stepy, łąki i tereny uprawne. Związana jest z terenami podmokłymi w pobliżu rzek.
Lęgi
Gatunek monogamiczny. Gniazduje w mniejszych, rozproszonych grupach lub pojedynczo. Gnieździ się na ziemi, w sąsiedztwie wody. Gniazdo zbudowane materiałów roślinnych (gałęzi, trawy, trzcin). Wyścielone jest piórami puchowymi. Lęgi rozpoczyna w maju. Samica składa średnio 6 (od 3 do 9) białych jaj. Czas wysiadywania wynosi niecały miesiąc. Dojrzałość płciową osiąga w drugim bądź w trzecim roku życia.
Pokarm
Ptak ten jest głównie roślinożerny. Żywi się zielonymi częściami roślin, trawą. Pokarm zdobywa na lądzie.