Gibon białoręki (Hylobates lar)

Wygląd

Gibon białoręki należy do rzędu naczelne (Primates). Ubarwienie ciała brązowo czarne bądź jasnobrązowe. Twarz jest czarna, otoczona jasnym futrem. Dłonie i stopy są jasne. Ramiona są długie i smukłe. Ogon nie występuje.

Występowanie

Gibon białoręki występuje w Azji południowo-wschodniej. Zamieszkuje niewielki obszar na południu Chin (prawdopodobnie wyginął), wschodnią i południową Birmę, zachodni Laos, Tajlandię, zachodnią Malezję (Półwysep Malajski) i północno-wschodnią Indonezję (północna część Sumatry).

Tryb życia

Gibon białoręki zamieszkuje różnorodne typy lasów: deszczowe, zimozielone, nadmorskie, suche, bambusowe i mieszane. Spotykany jest również w lasach gospodarczych nie użytkowanych intensywnie. Jest głównie gatunkiem nizinnym. Za pomocą długich ramion przeskakuje między drzewami. Prowadzi nadrzewny tryb życia, rzadko przebywa na ziemi. Cechuje go aktywność dzienna. Zwierzę terytorialne. Żyje w grupach rodzinnych (liczących od do 6 osobników) składających się z pary i ich potomstwa. Na liście IUCN jest gatunkiem zagrożonym wymarciem (kategoria EN). Wpisany do konwencji CITES (załącznik I). Zagraża mu utrata siedlisk (na rzecz rolnictwa, budowy dróg), kłusownictwo oraz nielegalny handel.

Odżywianie

Gibon białoręki jest w głównej mierzę owocożerny. Ponadto w jego diecie znaleźć można liście, pąki, kwiaty, jaja ptaków, a także bezkręgowce (owady).

Rozmnażanie i rozwój

Gibon białoręki jest gatunkiem monogamicznym. Krycie może odbywać się przez cały rok. Samica przystępuje do rozrodu co trzy-pięć lat. Ciąża trwa 7-8 miesięcy. Samica rodzi jedno młode. Opiekę nad młodym sprawuje samica. W odchowie pomaga także samiec oraz starsze rodzeństwo. Po 18 miesiącach młode odstawione jest od piersi. Młode pozostaje pod opieką rodziców do dwóch lat. Samice osiągają dojrzałość płciową między ósmym a dziesiątym rokiem życia. Samce dojrzewają między ósmym a dwunastym rokiem życia. Na wolności żyje do 25-30 lat.