Kolczak zbrojny (Cheiracanthium punctorium)

Występowanie

Kolczak zbrojny zamieszkuje głównie Europę środkową i południową, Bliski Wschód i środkową Azję. W Polsce spotykany jest na południu.

Budowa

Ciało kolczaka zbrojnego składa się z głowotułowia i odwłoka. Na głowotułowiu występuje 6 par odnóży, w tym 4 pary odnóży krocznych. Posiada 8 oczu. Pierwsza para odnóży duża, barwy czerwonobrązowej z ciemnym zakończeniem. Głowotułów czerwonobrązowy. Barwa odwłoka różnorodna, od żółtej do zielonej. Przez środek odwłoka biegnie ciemniejszy, ciemnobrązowy pas. Pierwsza para odnóży (szczękoczułki) wyposażona jest w gruczoły jadowe. W tylnej części odwłoka znajdują się kądziołki przędne. Odnóża brązowo żółte, uzbrojone w kolce. Dymorfizm płciowy jest wyraźny. Samce są mniejsze od samic. U samców na drugiej parze odnóży (nogogłaszczkach) znajdują się narządy kopulacyjne.

Biologia

Kolczak zbrojny preferuje otwarte i ciepłe siedliska, nasłonecznione łąki, nieużytki, i inne miejsca porośnięte krzewami i niewysoką roślinnością. Spotykany od marca do listopada. Prowadzi nocny tryb życia. Dzień spędza w ukryciu, w oprzędzie. Organizm rozdzielnopłciowy. Zapłodnienie jest wewnętrzne. Do rozrodu przystępuje w lipcu. Jaja składane są do kokonów. Samica może złożyć od 80 do 300 jaj. Samica opiekuje się potomstwem przez ok. 20 dni (do pierwszych przymrozków). Dorosłe po rozrodzie giną. Młode pająki wylęgają się po upływie trzech do pięciu tygodni (między wrześniem a październikiem). Młode osobniki zimują w ściółce. Żyje do jednego roku. Jest drapieżnikiem, aktywnie polującym na swoje ofiary. Żywi się w przewadze owadami. Nie buduje sieci łownej. Gatunek silnie jadowity. Posiada silne szczękoczułki, zdolne przekuć skórę człowieka. Szczególnie agresywne są samice opiekujące się potomstwem.