Krab czerwony (Gecarcoidea natalis)

Występowanie

Krab czerwony jest endemitem Wyspy Bożego Narodzenia (jest to jedyne miejsce na świecie, gdzie można spotkać tego skorupiaka). Wyspa Bożego Narodzenia jest terytorium zależnym Australii. Leży na północnym wchodzie Oceanu Indyjskiego, niecałe 400 km na południe od Jawy (Indonezja).

Budowa

Krab czerwony należy do rzędu dziesięcionogi (Decapoda). Głowotułów jest owalny, pokryty twardym, sztywnym pancerzem. Ubarwienie pancerza od jaskrawo czerwonego przez pomarańczowe do fioletowego. Ciało jest grzbietobrzusznie spłaszczone. Posiada pięć par odnóży. Pierwsza para jest przekształcona w dosyć duże szczypce. Samce są większe od samic.

Biologia

Krab czerwony swoje dorosłe życie spędza na lądzie w wilgotnych lasach tropikalnych. Sezonowo (na początku pory wilgotnej) odbywa masowe wędrówki w kierunku wybrzeży w celu rozrodczym. Przez 3-4 tygodnie larwy rozwijają się w oceanie, a następnie jako młode kraby wracają na ląd. Krab prowadzi dzienny tryb życia. Kopie nory, w których chroni się przed słońcem. Po za okresem lęgowym żyje samotnie. Do rozrodu przystępuje między listopadem a grudniem. Samce po dotarciu na wybrzeże wykopują norę, której później bronią. Kopulacja odbywa się w norze lub w jej pobliżu. Po kopulacji samce wracają do lasu, a samice pozostają w norach, aż dojrzeją jaja. Pod koniec inkubacji samice przenoszą się do oceanu gdzie uwalniają jaja, po czym wracają na ląd. Z jaj wykluwają się larwy, które pozostaną w wodzie kilka tygodni. Po tym czasie wracają na linie brzegową, skąd udają się w głąb lądu. Larwy przechodzą kilka stadiów larwalnych, ostatnim jest stadium megalopa. Krab czerwony osiąga dojrzałość płciową między czwartym a piątym rokiem życia, przy długości ciała 40 mm. Jest wszystkożerny. W jego diecie znaleźć można pokarm roślinny (owoce, liście, kwiaty), pokarm zwierzęcy oraz padlinę.