Langusta (Palinurus elephas)

Występowanie

Populacje langusty pospolitej osiągają największe zagęszczenie w wodach przybrzeżnych Wysp Brytyjskich, ponadto występują u wybrzeży południowo-zachodniej Europy oraz w Morzu Śródziemnym. Corocznie samice migrują na głębsze wody w celu złożenia jaj.

Budowa

Ciało składa się z głowotułowia (jednolitego pancerza) oraz odwłoka. Barwa ciała pomarańczowa bądź czerwonawo-brązowa, w żółte plamki. Oczy złożone. Pierwsze czułki cienkie i krótkie. Drugie czułki długie, z kolczastą podstawą. Nie ma szczypiec, ich rolę pełnią czułki. Na przedniej części karapaksu znajduje się kolec. Wachlarz odwłokowy długi oraz szeroki. Pięć par odnóży krocznych. U samic ostatnia para odnóży zakończona dwuwierzchołkowym członem. Wzrost zachodni poprzez linienie. Samce są większe od samic.

Biologia

Langusta zamieszkują dno wód słonych. Preferują skaliste podłoże, rzadziej spotykane na piaszczystym. Zwykle występuje na głębokościach do 70 m, choć notowana była nawet na 260 m. Zwierzę o aktywności nocnej. Pływa dzięki szybkim ruchom płetwy odwłokowej. Dzień spędza w ukryciu w szczelinach. Organizm rozdzielnopłciowy. Zapłodnienie jest zewnętrzne. Do rozrodu przystępuje raz w roku. Rozród odbywa się w miesiącach letnich i poprzedzony jest linieniem, które następuje między lipcem a wrześniem. Samica składa od 20 tys. do 200 tys. jaj. Jaja noszone są przez samice (pod odwłokiem). Planktoniczne larwy wylęgają się po ponad 6 miesiącach. Dojrzałość płciową osiąga między czwartym a piątym rokiem życia, przy długości ciała od 20 do 35 cm. Żyje do 15 lat. Jest popularnym owocem morza. Przez nadmierną eksploatacje (przełowienie) jest gatunkiem narażonym na wyginięcie (kategoria VU na liście IUCN). Żywi się w głównej mierze mięczakami, skorupiakami. W trakcie wylinki nie pobiera pokarmu.