Minóg morski (Petromyzon marinus)

Występowanie

Minóg morski zamieszkuje wody północnego Atlantyku, a także Wielkie Jeziora w Ameryce Północnej, Morze Śródziemne i Bałtyk w Europie. W Bałtyku jest nieliczny. Sporadycznie spotykany jest również w rzekach – w Polsce miejscami w dolnym i środkowym biegu Wisły i dopływach Zalewu Wiślanego.

Budowa zewnętrzna

Największy spośród minogowatych. Oczy duże. Tarcza gębowa duża, licznie zaopatrzona w duże, haczykowate zęby. Ciało węgorzowate, wydłużone, za płetwą grzbietową bocznie ścieśnione. Dwie płetwy grzbietowe, pierwsza mniejsza. Ubarwienie ciała ciemnobrunatne, grzbiet marmurkowaty, boki białawe. W okresie rozrodczym brzuch przybiera barwę żółtobiałą, a marmurkowaty wzór staje się żółtopomarańczowy. Larwy o ciele robakowatym, ubarwienie jasnoszare bądź jasnobrązowe, spód jaśniejszy, płetwy grzbietowe są oddzielone od siebie, płetwa ogonowa zaokrąglona, a oczy przysłonięte fałdem skórnym. Po przeobrażeniu grzbiet staje się stalowy, a spód srebrzystobiały. Samce rozróżnić można po brodawce płciowej oraz po wyższej drugiej płetwie grzbietowej i większym odstępie między tymi płetwami.

Biologia

Minóg morski występuje głównie w strefie przybrzeżnej, rzadko oddalając się na więcej niż kilkadziesiąt kilometrów od brzegu. Młode osobniki częściej przebywają w ujściach rzek i strefie przybrzeżnej. Osobniki dorosłe prowadzą pasożytniczy tryb życia, żywią się krwią i tkankami. Dojrzałe osobniki gromadzą się przy ujściu rzek. Wędrówka tarłowa przypada na kwiecień i maj. Tarło ma miejsce między majem a czerwcem. Rozród odbywa się w wodach słodkich, z piaszczysto żwirowym lub kamienistym dnem, o głębokości 40-60 cm. Samce budują gniazdo o owalnym kształcie, a po tarle strzegą go przez przez kilka dni. Dorosłe po tarle giną. Samica składa do 300 tys. ziaren ikry. Jaja o średnicy około 1 mm, brązowawe i wydłużone. Wylęg larw następuje po 11 dniach. Po 3 tygodniach opuszczają gniazdo, następnie poszukują odpowiednich siedlisk i zagrzebują się w mule. Przeobrażenie następuje między 6 a 8 rokiem życia. Po przeobrażeniu migruje do morza. Żyje od 9 do 11 lat. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN).