Mulak białoogonowy (Odocoileus virginianus)

Wygląd

Mulak białoogonowy należy do rodziny jeleniowate (Cervidae). Barwa ciała różni się sezonowo, geograficznie oraz u podgatunków. Ubarwienie wiosną brązowo czerwonawe lub brązowo szare na jesień. Barwa sierści osobników zamieszkujących wilgotne, zalesione obszary jest ciemniejsza, niż u osobników zamieszkujących otwarte, suche siedliska. Spód ciała, wnętrze uszu, wokół uszy, śluzawicy, gardło są białe. Młode osobniki mają białe plamki na grzbiecie które znikają w 3-4 miesiącu. Występuje dymorfizm płciowy. Samce posiadają poroże i są większe od samic.

Występowanie

Mulak białoogonowy występuje w Ameryce Północnej (południowa Kanada, niemal całe Stany Zjednoczone, Meksyk), Ameryce Środkowej oraz północnej i zachodniej Ameryce Południowej. W Europie w półdzikich hodowlach i zdziczały m.in. w Austrii, Czechach, Niemczech, Szwecji i Finlandii.

Tryb życia

Mulak białoogonowy zamieszkuje bardzo różnorodne siedliska w różnych typach klimatu od umiarkowanego chłodnego na dalekiej północy, przez umiarkowany, podzwrotnikowy, zwrotnikowy aż po tropiki. Występuje zarówno w siedliskach leśnych (większość typów lasów nizinnych, górskich, suchych i wilgotnych), jak i otwartych (prerie, półpustynie, pastwiska i pola uprawne). Żyje w stadach złożonych z samic oraz potomstwa. Samce tworzą luźne grupy. Na liście IUCN ma status zagrożeni a najmniejszej troski (kategoria LC). Najważniejsze zwierzę łowne Ameryki.

Odżywianie

Mulak białoogonowy jest roślinożerny. W jego diecie znaleźć można liście, pędy, trawę i grzyby.

Rozmnażanie i rozwój

Mulak białoogonowy przystępuje do rozrodu w październiku. Ciąża trwa około 213 dni. Młode przychodzi na świat na przełomie maja i czerwca. Samica rodzi jedno, rzadziej dwa młode. Dojrzałość płciową osiąga po pierwszym roku życia. Żyje maksymalnie do 20 lat.