Ohar (Tadorna tadorna)
Jest to okazała i tak kontrastowo ubarwiona kaczka, że trudno ją pomylić z jakimkolwiek innym ptakiem. Podobnie jak kazarka posiada cechy zarówno kaczki, jak i gęsi. Kiedyś oba te ptaki uważano za odrębną rodzinę.
Wygląd
Biotop
Ohar zamieszkuje wysokie brzegi morskie, słonawe jeziora w pobliżu wybrzeża, ujścia rzek.
Występowanie
Areał lęgowy ohara obejmuje północne i zachodnie wybrzeża Europy, miejscami wybrzeża Morza Śródziemnego, Azję od Morza Kaspijskiego do stepów Azji Środkowej. Zimowiska znajdują się u wybrzeży Europy południowej, północnej Afryki oraz Azji. W Polsce ohar jest ptakiem skrajnie nielicznie lęgowym na wybrzeżu (najstarsze lęgowiska znajdują się na Helu), a w głębi kraju nieregularnie zalatującym i wyjątkowo lęgowym (rozlewiska Warty pod Słońskiem).
Lęgi
Gniazdo ohara jest zbudowane z suchych traw i obficie wysłane puchem, znajduje się w norze wykopanej przez samicę lub opuszczonej przez inne zwierzę, w dziupli zwalonego drzewa, pod korzeniami, w szczelinach skalnych, pod przepustami, groblami. Otwór wejściowy jest na ogół dobrze osłonięty. Samica składa 7-12 kremowobiałych jaj, które wysiaduje samotnie przez ok. miesiąc. Oboje rodzice opiekują się młodymi, które uzyskują lotność po ok. 50 dniach. W roku ma miejsce 1 lęg (w maju lub czerwcu), powtarzany w razie utraty.
Pokarm
Fot. Marek Szczepanek
