Omułek bałtycki (Mytilus trossulus)

Występowanie

Zasięg występowania omułka bałtyckiego jest słabo poznany. Uważa się, że obejmuje wody przybrzeżne północnego Oceanu Spokojnego (od Kalifornii na południu po Alaskę na północy oraz od Japonii po Morze Beringa) oraz Oceanu Atlantyckiego (wybrzeża północno-wschodniego USA i Kanady oraz rozproszone stanowiska w Europie). Trudność w dokładnym i właściwym rozpoznaniu zasięgu występowania tego gatunku jest związana z wysokim podobieństwem z innymi gatunkami omułków z rodzaju oraz bliskim pokrewieństwem i innymi omułkami.

Budowa

Omułek bałtycki jest małżem z rodziny omułkowate (Mytilidae). Jego ciało jest dwubocznie spłaszczone, składa się z worka trzewiowego oraz zredukowanej nogi. Muszla jest stosunkowo gładka, w kształcie wydłużonego trójkąta, złożona z dwóch skorup. Barwa muszli jest czarna, ciemnobrązowa lub niebieskawa. Obie połówki muszli połączone są prawie bezzębnym zamkiem. Na skorupie znajdują się linie wzrostu.

Biologia

Omułek bałtycki zamieszkuje szelf kontynentalny i przybrzeżne wody morskie do głębokości maksymalnie około 200 m. Występuje w dużych skupiskach. Omułek przytwierdza się do podłoża za pomocą nitek bisiorowych. Rozród odbywa się od wiosny do jesieni. Jest organizmem rozdzielnopłciowym. Średnica jaj wynosi od 50 do 63 mikrometrów. Zapłodnienie jest zewnętrzne. Larwa jest planktoniczna. Etap larwy trwa od 4 do 7 tygodni. Omułek bałtycki osiąga dojrzałość płciową w pierwszym roku życia, przy długości ciała 0,7 cm (samce) oraz 0,9 cm (samice). Pożywienie czerpie poprzez filtrowanie wody, uzyskując z niej plankton oraz inne substancje organiczne. Jest gatunkiem jadalnym, hodowanym w celach spożywczych. Naturalnym wrogiem omułka bałtyckiego jest między innymi rozgwiazda czerwona (Asterias rubens).