Orlik krzykliwy (Clanga pomarina)

Wstęp

Średniej wielkości ptak szponiasty, większy od myszołowa zwyczajnego. W naszej awifaunie jest nielicznym, wędrownym gatunkiem lęgowym. W locie dobrze widoczne palczaste zakończenia skrzydeł, kontrast pomiędzy ciemnymi lotkami a jaśniejszymi pokrywami, a także widoczne rozjaśnienie na wierzchu skrzydeł.

Wygląd

Dziób mały, ostro zakończony. Tęczówki oczne jasne. Woskówka żółta. Skrzydła długie i szerokie. Ubarwienie obu płci ciemnobrązowe. Głowa, szyja oraz pokrywy nieco jaśniejsze. Sylwetka dosyć krępa. Ogon jest stosunkowo krótki i zaokrąglony. Nogi upierzone, stopy żółte z czarnymi szponami. Brak dymorfizmu płciowego. Jednakże samce są mniejsze od samic. Dymorfizm wiekowy jest zaznaczony. Upierzenie wierzchu skrzydeł osobników młodocianych jest intensywnie jasno plamkowane. Na końcach skrzydeł i ogona jasny pasek końcowy. Tęczówki oczne ciemne. Prócz tego u młodych występuje charakterystyczna rdzawa plama na potylicy.

Występowanie

Orliki krzykliwe występują w centralnej i wschodniej Europie oraz na Bliskim Wschodzie. Na zimę odbywają dalekie wędrówki – aż do zachodniej Afryki.

Biotop

Preferują tereny podmokłe wśród starych lasów. Występują na wilgotnych łąkach, pastwiskach, rozlewiskach i obszarach uprawnych, ale zawsze w pobliżu zwartych kompleksów leśnych. Zwykle zamieszkują niziny, niechętnie gniazdują na terenach górskich.

Lęgi

Gatunek monogamiczny. Gnieździ się na drzewie. Gniazdo z gałęzi buduje zarówno samiec jak i samica. Samica składa 1-2 jasne, ciemno plamkowane jaja. Oboje rodzice zajmują się wysiadywaniem jaj przez około 40 dni. Również oboje zajmują się opieką nad potomstwem. Młode opuszczają gniazdo po niecałych dwóch miesiącach od wyklucia. Dojrzałość płciową osiąga w trzecim bądź w czwartym roku życia.

Pokarm

Ptak mięsożerny. W jego diecie znaleźć można płazy, gady, ptaki, ssaki, jak również bezkręgowce (owady).