Oryks arabski (Oryx leucoryx)

Wygląd
Oryks arabski należy do rodziny wołowate (Bovidae). Ubarwienie prawie całego ciała jest białawe. Na głowie (na czole i nosie) oraz nogach występują ciemne zaznaczenia. Posiada długie i proste lub lekko zakrzywione rogi, skierowane do tyłu, pokryte pierścieniowatymi zgrubieniami. Rogi występują u obu płci, natomiast u samic są nieco dłuższe i cieńsze. Ogon jest ciemno zakończony.
Występowanie
Historycznie oryks arabski zamieszkiwał cały Półwysep Arabski i obszary na północy Iraku i Kuwejtu. W XX wieku antylopa ta wyginęła stopniowo na całym obszarze występowania. Rozpoczęto ponowne wprowadzanie gatunku (dzięki osobnikom pozyskanym z hodowli) na wybrane obszary głównie w Omanie, Arabii Saudyjskiej, Izraelu, Zjednoczonych Emiratach Arabskich i Jordanii.
Tryb życia
Oryks arabski zamieszkuje różnorodne, bardzo suche obszary pustynne: pustynie skaliste i kamieniste, tereny piaszczyste, wydmy i ubogie stepy. Jest w stanie przetrwać bardzo trudne warunki: długotrwałe susze, bardzo wysokie temperatury i silne wiatry. Prowadzi dzienny tryb życia. Jest zwierzęciem towarzyskim, zwykle przebywa w stadzie do 10 osobników. Spadek jego liczebności spowodowany jest kłusownictwem oraz degradacją siedlisk. Na liście IUCN ma status zagrożenia wysokiego ryzyka wymarcia (kategoria EN). Wpisany jest do konwencji CITES (załącznik I).
Odżywianie
Oryks arabski jest roślinożerny. W jego diecie znaleźć można w głównej mierzę trawy, ponadto korzenie, owoce, zioła.
Rozmnażanie i rozwój
Oryks arabski przystępuje do rozrodu raz w roku. Rozród odbywa się między październikiem a majem. Samica rodzi zwykle jedno młode. Ciąża trwa 240 dni. Młode karmione mlekiem jest do czwartego miesiąca. Oryks arabski osiąga dojrzałość płciową między drugim a trzecim rokiem życia. Żyje do ponad dwudziestu lat.