Płetwal zwyczajny (Balaenoptera physalus)

Występowanie
Płetwal zwyczajny występuje w wodach umiarkowanych i zimnych oceanów na całym świecie. Rzadszy jest w wodach arktycznych i w tropikach. Spotykany jest w Morzu Śródziemnym, sporadycznie nawet w Bałtyku. Wyróżnia się dwa podgatunki finwala: jeden zamieszkuje półkulę północną, drugi południową.
Wygląd
Głowa spiczasta i duża (stanowi 1/5 długości ciała). Oczy małe. Otwór nosowy podwójny. Barwa grzbietu oraz boków czarna bądź ciemnobrązowo-szara. Spód ciała oraz podgardle są białe. Ciało torpedowate. Na podgardlu występują fałdy. Charakterystyczne asymetryczne ubarwienie dolnej szczęki. Żuchwa po prawej stronie biała, po lewej ciemnoszara. Występuje mała, zakrzywiona płetwa grzbietowa, usytuowana w tylnej części grzbietu. Płetwy piersiowe spiczaste. Płetwa ogonowa pozioma. Dymorfizm płciowy widoczny w wielkości ciała. Samice są większe od samców.
Tryb życia
Płetwal zwyczajny spotykany jest zarówno na otwartych wodach, jak i w strefie przybrzeżnej. Czasem wpływa na wody bardzo płytkie, nawet poniżej 30 m. Przebywa w grupach (od 6 do 15 osobników) lub pojedynczo. Może osiągać duże prędkości, do 37 km/h. Żyje nawet do 90 lat. Globalnie gatunek zagrożony wymarciem (kategoria EN na liście IUCN). Zagrożeniem dla płetwala w dalszym ciągu jest jego nadmierna eksploatacja, hałas generowany przez statki, a także kolizje z nimi oraz degradacja siedlisk.
Odżywianie
Płetwal zwyczajny żywi się planktonowymi skorupiakami oraz rybami. Pożywienie zdobywa pływając z otwartym pyskiem. Pokarm wraz z wodą wpływa do jamy gębowej, gdy zostanie napełniona pysk się zamyka, a to co zatrzymało się na fiszbinach zostaje zgarnięte językiem i połknięte.
Rozmnażanie i rozwój
Płetwal zwyczajny do rozrodu przystępuje co dwa-trzy lata. Rozród odbywa się w zimie. Ciąża trwa 11-12 miesięcy. Samica rodzi jedno młode. Młody osobnik po narodzeniu mierzy ok. 5-7 m. Samica karmi młode mlekiem do 12 miesięcy. Dojrzałość płciową osiąga między szóstym a jedenastym rokiem życia, przy długości ciała 17-19 m.