Pustelnik bernardyn (Pagurus bernhardus)

Występowanie
Pustelnik bernardyn zamieszkuje wybrzeża i szelf kontynentalny Europy. Zasięg występowania tego gatunku rozciąga się od północnych krańców kontynentu (Morze Białe), przez Morze Północne, Bałtyk, wybrzeża Wysp Brytyjskich, Francji, Hiszpanii i Portugalii, po Basen Morza Śródziemnego i Azory.
Budowa
Pustelnik bernardyn należy do rzędu dziesięcionogów. Na głowotułowiu znajdują się dwie pary czułków, pierwsza para jest krótka, druga bardzo długa. Oczy są na słupkach. Odwłok jest delikatny, długi, skręcony w prawo. Na odwłoku brak pancerza, w związku z tym pustelnik kryje się w znalezionych muszlach (po ślimakach). W miarę wzrostu pustelnik zmienia muszlę na większą. Barwa ciała czerwonawa lub brązowawa. Występuje pięć par odnóży. Pierwsza para odnóży jest przekształcona w ogromne, asymetryczne szczypce. Prawe szczypce są znacznie większe od lewych. Dwie kolejne pary są odnóżami krocznymi. Pozostałe odnóża są zredukowane.
Biologia
Pustelnik bernardyn występuje na dnie mórz i oceanów na głębokości dochodzącej do 200 m. Jest spotykany na bardzo różnorodnym podłożu. Unika dnia mulistego, preferuje dno skaliste, żwirowe lub piaszczysteroślinnością podwodną. Porusza się za pomocą dwóch par odnóży krocznych. W sytuacji zaniepokojenia wciąga ciało do muszli i większymi szczypcami zasłania wejście do niej. Prowadzi nocny tryb życia. Pustelnik jest wszystkożerny, żywi się pierścienicami, mięczakami oraz padliną. W jego diecie znaleźć można również plankton. Do rozrodu przystępuje od stycznia do lutego, bądź przez cały rok jeśli występuje w głębszych wodach. Jaja noszone są przez samice przez ok. dwa miesiące. Larwy są pelagiczne, po wykluciu unoszą się w toni wodnej. Po upływie kilku tygodni osiadają na dno, gdzie wyszukują muszel. Pustelnik bernardyn osiągają dojrzałość płciową w pierwszym roku życia. Na wolności żyje kilka lat.