Rudzik (Erithacus rubecula)

Rudzik jest niewielkim ptakiem, wzbudzającym sympatię obserwatora wyglądem, małą płochliwością oraz miłym, melodyjnym śpiewem. Samce bywają bardzo wojownicze nie tylko w stosunku do siebie, ale potrafią atakować nawet czerwone skrawki materiału.
 

Biotop

Rudzik zasiedla wilgotne lasy z obfitym runem i gęstym podszytem. Pojawia się również w parkach i ogrodach. Wiele rudzików nie odlatuje na zimę i w tym okresie można je spotkać nawet na miejskich osiedlach.

Wygląd

Rudzik to niewielki ptak o długości ciała ok. 14 cm, rozpiętości skrzydeł 22 cm i wadze ok. 16 g. Posiada krępą sylwetkę o wydatnej piersi. Dymorfizm płciowy nie występuje. Dorosły osobnik charakteryzuje się rdzawym zabarwieniem czoła, boków głowy i piersi. Wierzch ciała jest oliwkowoszary, brzuch i pokrywy podogonowe białe. Osobniki młode bez rdzawej plamy, całe brązowawe, jasno nakrapiane.
  

Występowanie

Rudzik występuje w prawie całej Europie, skrawku zach. Syberii, Azji Mniejszej i Algierii. U nas licznie lęgowy w całym kraju. Zimuje w środkowej, zachodniej i południowej Europie, na Bliskim Wschodzie oraz w zachodniej Afryce. Polskie rudziki wędrują gł. do Hiszpanii.
 

Lęgi

Rudzik wyprowadza 2 lęgi w roku, od początku mają do lipca. Gniazdo, zbudowane od zewnątrz ze zbutwiałych liści, od środka z dobrze splecionego mchu, umieszcza w wykrotach, w zagłębieniu ziemi pod osłoną zwisających gałązek, pod nawisem trawy lub w nisko umieszczonej dziupli. Składa 5-7 jasno zabarwionych jaj w rdzawe plamki. Wysiaduje tylko samica przez 13-14 dni. Młode opuszczają gniazdo po 12-15 dniach.

Pokarm