Rusałka admirał (Vanessa atalanta)

Wstęp

Rusałka admirał to średniej wielkości motyl, rozmiarów rusałki pawik. Charakterystyczne barwy i wzór sprawiają, że trudno go pomylić z innym gatunkiem. Jeden z dwóch gatunków z rodzaju Vanessa, spotykany w naszym kraju. Wędrowny.

Wygląd

U dorosłych osobników rusałki admirał wierzch skrzydeł jest ciemnobrązowy (do czarnego), na przednich skrzydłach po przekątnej, oraz na tylnych skrzydłach po jednym czerwonym pasku. Dodatkowo na szczycie przednich skrzydeł znajduje się wzór z białych plamek. A na tylnych skrzydłach widnieje szereg czarnych i niebieskich (przy krawędzi) plamek. Spód tylnych skrzydeł ciemny, dobrze kamuflujący (przypominający korę). Przednie skrzydła po spodniej stronie, z podobnym wzorem jak na wierzchu skrzydła. Larwy są różnobarwne, od jasnych po ciemne, pokryte krótkimi kolcami, w żółte pasy po bokach. Podobnym gatunkiem jest Vanessa indica, cechą odróżniającą oba gatunki jest między innymi nieregularny kształt czerwonej przepaski na przednim skrzydle.

Występowanie

Rusałka admirał ma bardzo szeroki zakres występowania. Zamieszkuje całą palearktykę (Eurazję i północną Afrykę) i nearktykę (Amerykę Północną). Spotykana jest wszędzie tam, gdzie występuje jej roślina żywicielska – pokrzywa. Część osobników sezonowo migruje na znaczne odległości. Rusałki te nie mają szczególnych wymagań siedliskowych. Spotykana jest w wilgotnych i suchych miejscach, w zadrzewieniach (lasy, parki, ogrody) na łąkach, w siedliskach przybrzeżnych, a w okresie jesiennym zaobserwować ją można na dojrzałych owocach.

Pokarm

Larwy rusałki admirał żerują pojedynczo, w zwiniętych liściach. Roślinami żywicielskimi są pokrzywy. Dorosłe pożywiają się na roślinach bogatych w nektar, jak również na opadłych owocach.

Rozród

Jaja rusałka admirał składana pojedynczo, na wierzchołkach liści roślin (pokrzyw) rosnących w nasłonecznionym miejscu. Po około tygodniu następuje wylęg. Przepoczwarzenie odbywa się na łodygach pokrzyw. Przepoczwarzenie trwa 2-3 tygodnie. W ciągu roku dwa pokolenia. Na obszarze południowej Europy imago zimuje między innymi w dziuplach drzew, norach gryzoni. W zimniejszych rejonach nowe osobniki migrują z południa.