Rybitwa krótkodzioba (Gelochelidon nilotica)
![Rybitwa krótkodzioba. By leppyone (Vincent P. Lucas) (https://www.flickr.com/photos/leppyone/1164818837/) [CC BY 2.0], via Wikimedia Commons](https://www.ekologia.pl/wp-content/uploads/2023/03/Gelochelidon_nilotica_1_max.jpg)
Wstęp
Rybitwa średniej wielkości, nieznacznie większa od mewy śmieszki (Chroicocephalus ridibundus). Do kraju gatunek ten zalatuje sporadycznie. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN). Wcześniej umieszczona był w rodzaju Sterna. Gatunek towarzyski.
Wygląd
Tęczówka oczna ciemnobrązowa. Dziób czarny, krótki, dosyć gruby. Sylwetka smukła. Spód biały. Skrzydła długie, spiczaste. Ogon szary, lekko rozwidlony. Nogi czarne, dłuższe niż u innych rybitw. Brak widocznych różnic między obiema płciami. Występuje dymorfizm sezonowy. W lecie czarna czapeczka. Wierzch, kuper i ogon szare. W zimie głowa biała, z ciemną smugą za oczami. U osobników młodocianych wierzch głowy jest płowożółty, okolice oka są ciemno plamkowane, a dziób jest smuklejszy.
Występowanie
Zasięg występowania rybitwy krótkodziobej jest mocno rozproszony na obszarze wszystkich kontynentów, prócz Antarktydy. W związku z tak dużym zasięgiem i częściową izolacją poszczególnych populacji tego ptaka wyróżnia się wiele podgatunków w obrębie tego gatunku. W Ameryce Północnej zamieszkuje wybrzeża Meksyku, południowe i wschodnie Stanów Zjednoczonych oraz Wyspy Karaibskie. W Ameryce południowej zajmuje wybrzeża Gujany, północne i południowe Brazylii, Urugwaju i Argentyny. Ponadto występuje w południowej Europie, na Bliskim Wschodzie, zachodniej Azji i wybrzeżach Chin. Na zimowiskach spotykana na wybrzeżach i dużych zbiornikach wodnych pasa równikowego całego świata.
Biotop
Zamieszkuje wyspy, wybrzeża morskie, wydmy, plaże, zatoki, ujścia rzek, słonawe bagna i wody śródlądowe na obszarach suchych. Rzadziej spotykana na śródlądowych zbiornikach wodnych, polach uprawnych i bagnach – głównie na zimowiskach.
Lęgi
Gnieździ się w koloniach, na ziemi. Gniazdo wyścielone jest roślinnością. Przystępuje do jednego lęgu w roku. Samica składa od 1 do 3 jaj. Czas wysiadywania (przez oboje rodziców) wynosi 22-23 dni. Pisklęta karmione są przez oboje rodziców. Młode po 30 dniach zyskują zdolność lotu. Do trzech miesięcy zostają pod opieką rodziców. Dojrzałość płciową osiąga w piątym roku życia.
Pokarm
Żywi się w głównej mierze bezkręgowcami (owadami, ich larwami, pajęczakami, pierścienicami, skorupiakami), a także kręgowcami (płazami, gadami, małymi ssakami). Pokarm chwyta w locie oraz zbiera z roślinności, powierzchni wody lub ziemi.