Srokówka czarnoczelna (Dendrocitta bayleii)

Srokówka czarnoczelna to gatunek ptaka endemicznego, należącego do rodziny krukowatych. Żyje na archipelagu Andamany, który jest położony na Oceanie Indyjskim.
Występowanie
Srokówka czarnoczelna to gatunek endemiczny i występuje wyłącznie na terenie indyjskiego archipelagu Andamany. Żyje w klimacie suntropikalnym i zamieszkuje zalesione tereny nizinne. Preferuje gęste, wiecznie zielone lasy deszczowe. Gniazduje na wysokich drzewach. Postępująca na wyspach deforestacja stanowi duże zagrożenie dla populacji srokówek czarnoczelnych, która z roku na rok stale spada.
Wygląd
Srokówka czarnoczelna to niewielki ptak, najmniejszy przedstawiciel rodzaju Dendrocitta. Masa ciała wynosi od 92 do 113 g, a przeciętna długość ciała to około 32 cm, włączając w to bardzo długi ogon (między 18 a 20,6 cm długości). Dziób jest dość mocny, krótki i łagodnie zakrzywiony. Ma czarny kolor, podobnie jak krótkie nogi. Głowa jest drobna, a skrzydła krótkie i szerokie. Długość skrzydeł wynosi od 11,7 do 12,4 cm. Oczy mają jasnożółty kolor. Głowa i szyja są ciemnoszare, kolor może dochodzić do czarnego na szczycie głowy i w okolicy dzioba. Spód ciała ma brunatno-rdzawą barwę, bardziej szarą na piersiach, a rudawą na brzuchu. Wierzch ciała ma podobne ubarwienie, grzbiet jest brunatny, a kuper ma rdzawy kolor. Skrzydła są czarne. Każde z nich ma charakterystyczną białą plamką na podstawie lotek drugorzędowych. Długi ogon jest czarno-szary – najdłuższa para piór jest do połowy ciemnoszara, pozostałe pióra są czarne. W ubarwieniu nie widać wyraźnego dymorfizmu płciowego, kolorystyka samców i samic nie różni się, chociaż samice są zazwyczaj nieco mniejsze. Młode osobniki mają bardziej brązowo-rdzawe upierzenie, krótszy ogon, w którym przeważają szare pióra i oliwkowe oczy, które wraz z dorastaniem stopniowo zmieniają kolor na żółty.
Środowisko i tryb życia
Srokówka czarnoczelna jest gatunkiem zagrożony wyginięciem. W 2017 roku Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) nadała mu w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych status gatunku narażonego na wyginięcie (VU). Szacuje się, że na wolności żyje zaledwie 250-999 dorosłych osobników i populacja stale spada. Największym zagrożeniem dla srokówek czarnoczelnych jest fragmentacja i niszczenie siedlisk, spowodowane wycinaniem lasów pod tereny mieszkalne lub pola uprawne. Niewiele wiadomo o zachowaniu tego gatunku, ponieważ na wolności jest bardzo niewiele osobników i są one płochliwe. Srokówki czarnoczelne to ptaki osiadłe, a więc nie zmieniają w ciągu roku miejsca przebywania i pozostają przez cały czas na obszarach gniazdowania. Zazwyczaj przebywają w grupach od kilku do około dwudziestu osobników. Ptaki te komunikują się za pomocą wokalizacji. Wydają wysokie, metaliczne okrzyki, które przypominają trochę gwizdanie wilgi. Srokówki czarnoczelne nie łączą się pary, a samce nie opiekują się swoim potomstwem. Okres rozrodczy trwa najprawdopodobniej od marca do maja. Samice budują w tym czasie na drzewach niezbyt skomplikowane gniazda z gałązek i źdźbła trawy. Srokówki czarnoczelne żyją na wolności około 6-7 lat.
Odżywianie
Srokówki czarnoczelne są prawdopodobnie wszystkożerne, ale potrzeba więcej danych na temat ich diety, żeby to potwierdzić. Zaobserwowano grupy srokówek czarnoczelnych polujące w locie.