Terekia (Xenus cinereus)
![Terekia. By Alnus (Own work) [CC BY-SA 3.0 or GFDL], via Wikimedia Commons](https://www.ekologia.pl/wp-content/uploads/2023/03/798px-Xenus_cinereus_Alnus_max.jpg)
Wstęp
Ptak nieco mniejszy od kosa (Turdus merula). Do kraju zalatuje rzadko. Jedyny przedstawiciel rodzaju Xenus. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN). Gatunkiem podobnym jest brodziec piskliwy (Actitis hypoleucos), rozpoznawalny po krótszym dziobie.
Wygląd
Tęczówka oczna ciemna. Dziób cały czarny (w lecie) lub czarny z pomarańczową nasadą, długi, nieznacznie zgięty w górę. Czoło strome. Wierzch ciała oraz pierś są jasnoszare, kreskowane. Spód ciała biały. Na barkówkach ciemne pasy. Nogi krótkie, pomarańczowożółte. Brak dymorfizmu płciowego. Osobniki młodociane mają ciemnożółte nogi.
Występowanie
Występuje w chłodnej tajdze Eurazji: od południowej Finlandii, wschodniej Estonii, Litwy i Białorusi oraz Ukrainy, po Kołymę we wschodniej Rosji. Zimuje na wybrzeżach południowej i wschodniej Afryki, Madagaskaru, południowej Azji, Australii i wyspach Archipelagu Malajskiego.
Biotop
Zamieszkuje wilgotne środowiska w lasach borealnych (iglastych). Spotykana jest na terenach podmokłych, bagnach, rozlewiskach, w dolinach rzeki na skrajach jezior. Na zimowiskach przebywa w strefie pływów, na wybrzeżach morskich i w ujściach rzek w klimacie tropikalnym.
Lęgi
Gatunek monogamiczny. Gnieździ się w luźnych koloniach bądź pojedynczo. Gniazdo na ziemi, wyścielone jest materiałem roślinnym (m. in. trawami, korzeniami) i ukryte jest wśród roślinności. Przystępuje do jednego lęgu w roku. Samica składa 3-4 żółtawe, ciemno nakrapiane jaja. Czas wysiadywania (przez samice) wynosi około trzech tygodni. W tym czasie samiec strzeże gniazda. Po niecałych dwóch tygodniach młode uzyskują zdolność lotu.
Pokarm
Pożywia się bezkręgowcami (owadami ich larwami, skorupiakami, pajęczakami, mięczakami), a także nasionami. Pokarm zbiera z powierzchni, jak również sondując płytką wodę.