Ważka płaskobrzucha (Libellula depressa)

Występowanie

Ważka płaskobrzucha występuje w zachodniej Palearktyce. Jej zasięg występowania rozciąga się od zachodniej Europy, przez Europę centralną i wschodnią, wschodnią Azję po Azję centralną. Jest pospolita na obszarze większości Europy, ale nie obserwuje się jej w Irlandii i na większości obszaru Skandynawii.

Budowa

Ważka płaskobrzucha należy do podrzędu ważki różnoskrzydłe (Anisoptera). Na głowie znajdują się: para dużych brązowych oczu złożonych oraz para krótkich czułków. Posiada dwie pary skrzydeł, o siateczkowatym użyłkowaniu, różniące się nieco wyglądem. Przednia para skrzydeł jest smuklejsza od tylnej. U nasady skrzydeł znajdują się ciemne plamy. Odwłok jest grzbietobrzusznie spłaszczony. Występuje u niej dymorfizm płciowy. U samców odwłok jest szeroki i jasnoniebieski. U samic odwłok jest nieco węższy, brązowy z żółtymi plamami. Gatunkiem podobnym jest ważka ruda (Libellula fulva).

Biologia

Ważka płaskobrzucha lata od maja do sierpnia nad brzegami wód stojących. W spoczynku trzyma skrzydła rozpostarte szeroko na boki ciała. Zamieszkuje różnorodne, dobrze nasłonecznione zbiorniki wodne. Spotykana jest nad nieocienionymi niewielkimi stawami, dużymi jeziorami, jak i wolno płynącymi rzekami. Chętnie zasiedla nowe zbiorniki wodne, często jest pierwszym gatunkiem ważki w takim siedlisku. Prowadzi dzienny tryb życia. Samce są terytorialne. Przechodzi przeobrażenie niezupełne. Samica składa jaja do wód stojących lub wolno płynących. Po 4-5 tygodniach z jaj wylęgają się larwy. Cykl rozwojowy larw trwa dwa lata. W sytuacji wyschnięcia zbiornika larwy się zagrzebują w mule i zapadają w stan letargu. Zarówno dorosłe jak i larwy są drapieżne. W ich diecie znaleźć można zwierzęta bezkręgowe (owady i ich larwy). Ważka płaskobrzucha na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC).