Węgorz europejski (Anguilla anguilla)
![By David Perez (Own work) [GFDL or CC BY 3.0], via Wikimedia Commons](https://www.ekologia.pl/wp-content/uploads/2023/03/800px-Anguilla_anguilla_01_by-dpc_max.jpg)
Występowanie
Węgorz europejski występuje w wodach Europy, Azji Mniejszej oraz Afryki Północnej. Część populacji węgorza europejskiego odbywa tarło w środkowej i południowo-wschodniej części Oceanu Spokojnego. Węgorza europejskiego można również spotkać w polskich wodach – głównie rzekach.
Budowa zewnętrzna
Węgorz europejski to jedyna występująca w Polsce ryba posiadająca wężowaty kształt ciała. Jego głowa jest dosyć mała, a tył ciała sprawia wrażenie spłaszczonego. Skóra węgorza europejskiego pokryta jest drobnymi łuskami oraz śluzem. Węgorz europejski nie posiada płetw brzusznych, zaś jej płetwy piersiowe są niewielkie. Płetwa grzbietowa, ogonowa oraz odbytowa są ze sobą połączone i tworzą tzw. fałd płetwowy. Kolor ciała niedojrzałego węgorza europejskiego jest oliwkowo-brązowy, z żółtym brzuchem. Natomiast osobniki dojrzałe płciowo mają brzuch i boki ciała srebrne i połyskujące. Węgorz osiąga długość do 70 cm w przypadku samca i nawet 130 cm w przypadku samicy. Masa ciała węgorza europejskiego , w zależności od jego wieku może wynosić od 0,5 do 6 kg.
Biologia
Węgorz europejski to ryba ciepłolubna i uznawana za katadromiczną (dwuśrodowiskową), co oznacza, że większość życia spędza w wodach słodkich, a jedynie na okres tarła, czyli rozrodu, udaje się do morza. Najczęściej przebywa więc w wolno płynących wodach lub zbiornikach wodnych. Kryjówki węgorza europejskiego stanowią muliste dna i gęsta roślinność wodna, często bowiem ta ryba zagrzebuje się w mule. Młode węgorze odżywiają się mięczakami oraz drobnymi skorupiakami, zaś starsze pożerają inne ryby. Podczas tarła odbywającego się głęboko w wodach słonych, samica składa od 2 do 6 milionów jaj. Wylęgają się z nich larwy, których ciało jest niemal przezroczyste i mierzy jedynie 5 mm. Przez kolejne trzy lata są wiedzione prądami morskimi i dorastają, intensywnie żerując. Gdy docierają już do wód słodkich – zwykle do rzek – ich ciało przybiera postać, barwę i kształt młodego węgorza europejskiego. Przez kilkanaście lat przebywają w wodach słodkich, po czym wyruszają na tarło do wód słonych. Ta wędrówka zajmuje im około dwóch lat. Uważa się, że dorosłe osobniki giną po obyciu tarła. Maksymalny wiek, jakiego dożywa węgorz europejski na wolności, to około 15 lat.