Zygzakowiec rubinowy (Zerynthia rumina)

Występowanie

Zygzakowiec rubinowy występuje w południowo-zachodniej Europie i północno-zachodniej Afryce: w południowej Francji (również na Korsyce), Hiszpanii (również na Balearach), Portugalii, Maroku, Algierii i Tunezji.

Budowa

Zygzakowiec rubinowy należy do rodziny paziowate (Papilionidae). Jest niezwykle ubarwionym i charakterystycznym motylem. Przednie skrzydła są żółte, w czerwone i czarne plamy. Na brzegach skrzydeł znajduje się czarny pasek w żółte plamy. Ciało jest ciemnobrązowe. Po bokach ciała znajdują się białe oraz brązowe plamy. Spód skrzydeł z podobną kolorystyką jak na wierzchniej stronie. Występuje u niego zmienność w intensywności żółtej barwy oraz ilości i wielkości czerwonych plam. U niektórych form ubarwienie od żółtego do pomarańczowego. Gąsienia początkowo jest ciemna, z czasem staje się jaśniejsza, na ciele posiada kilka rzędów (czarnych, pomarańczowy) wyrostków. Poczwarki są brązowe. Gatunkiem podobnym jest zygzakowiec kokornakowiec (Zerynthia polyxena) rozróżniany między innymi po obecności niebieskich plamek na tylnych skrzydłach.

Biologia

Zygzakowiec rubinowy jest gatunkiem wybitnie sucho i ciepłolubnym. Zamieszkuje nasłonecznione murawy, suche łąki, oświetlone wąwozy, suche zarośla i skraje lasów. Spotykany zwykle od poziomu morza do 1000, a nawet 1500 m n.p.m. Lata nad trawami. Odpoczywa na liściach krzewów i drzew oraz na kamieniach i ziemi. Prowadzi dzienny tryb życia. W ciągu roku występuje jedno lub dwa pokolenia. Dorosłe latają od lutego do maja. Drugie pokolenie występuje między sierpniem a październikiem. Samica składa zielonkawe jaja pojedynczo lub w małych grupach na liściach roślin żywicielskich. Przepoczwarczenie następuje na gałązkach lub korze. Zygzakowiec rubinowy zimuje w stadium poczwarki. Do gatunków żywicielskich zaliczyć można rośliny z rodziny kokornakowate (Aristolochiaceae). Na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC).