Łuskwiak rdzawołuskowy (Pholiota squarrosoides)

Tagi

Grzyby niejadalne

Spis treści

Wstęp
Występowanie
Sezon
Wygląd
Właściwości
Zastosowanie
Galeria zdjęć

Wstęp

Łuskwiak rdzawołuskowy należy do gatunków grzybów niejadalnych.

Występowanie

Łuskwiak rdzawołuskowy rośnie na stanowiskach lasów naturalnych, przeważnie bukowych. Pojawia się najczęściej na terenach górzystych. Owocuje w grupach. Grzyb ten bardzo rzadko rośnie samotnie. W Polsce uważany za gatunek rzadki.

Sezon

Łuskwiak rdzawołuskowy rośnie od sierpnia do października. W Ameryce Północnej spotykany również w listopadzie.

Wygląd

Łuskwiak rdzawołuskowy ma kapelusz półokrągły, który wraz z wiekiem z wypukłego przybiera kształt płaski. Kolor biały do cynamonowego z ciemniejszymi łuskami. Na brzegu kapelusza pozostałości ciemniejszej skórki. Osiąga do 10 cm średnicy. Powierzchnia kapelusza lekko lepka przy dużej wilgotności.

Blaszki u młodych osobników białe, następnie robią się ciemniejsze. Blaszki gęsto położone, przyrośnięte do trzonu.

Trzon mocny, cylindryczny, 15 centymetrowy, do 1,5 cm szerokości. Pierścień słabo zaznaczony. Pod pierścieniem widnieją drobne łuseczki. Kolor od biało-żółtego do cynamonowego.

Miąższ charakteryzuje się zapachem lekko owocowym, koloru białego. Smak niewyróżniający.

Zarodniki są gładkie, elipsoidalne, fasolowate, koloru rdzawobrązowego.

Właściwości

Łuskwiak rdzawołuskowy nie nadaje się do spożycia przez ludzi, może powodować dolegliwości żołądkowe.

Zastosowanie

Łuskwiak rdzawołuskowy uważany jest za gatunek saprotroficzny, który rozkłada martwe drewno, przyczyniając się do wzrostu żyzności podłoża. Również uznany za gatunek pasożytniczy ze względu na możliwość rozwijania owocników na drzewach stale wegetujących.

Okres występowania

III