Mądziak psi (Mutinus caninus (Huds.) Fr.)

Wstęp

Mądziak psi jest grzybem niejadalnym należącym do rodziny sromotnikowatych.

Sezon

Mądziak psi spotkać można w okresie letnim i jesiennym.

Występowanie

Mądziak psi rośne na wszystkich kontynentach oprócz Antarktydy i Afryki. W Polsce występuje rzadko w okresie letnim i jesiennym. Spotkać go można najczęściej w grupach w wilgotnych miejscach  w lasach liściastych oraz na urodzajnych glebach.

Wygląd

Mądziak psi na początku ma kształt jaja, które osiąga do 4 cm wysokości i 2,5 cm szerokości. Później owocnik dojrzewa i przybiera formę trzonka, który osiąga wysokość od 9 do 17 cm i szerokość od 1 do 1,5 cm. Na powierzchni znajduje się biaława, kremowa lub z odcieniem żółtawym osłona o twardej konsystencji. Pod osłoną zauważyć można galaretowatą warstwę, która osłania trzon. W przypadku młodych okazów osłona ulega pęknięciu na szczycie, w efekcie na wierzch wychodzi trzon z żołędziowatą główką. Dojrzałe okazy tego grzyba najczęściej są schylone w bok.

Główka jest pokryta masą zarodnikową w kolorze ciemnooliwkowym. U dojrzałych osobników spływa w formie galaretowatej masy i odkrywa jamkowatą powierzchnię.

Trzon ma barwę białą, która później zmienia się w barwę cielistą, żółtawo lub jasnopomarańczową. W środku jest pusty. Kształt określany jako kolumnowy.

Miąższ ma taką samą barwę jak trzon – na początku białą, później cielistą i żółtawo do jasnopomarańczowej. Może również przybierać bardziej intensywny odcień czerwieni. Ma wodnistą konsystencję i charakteryzuje się kruchością.

Zapach młodych okazów jest przyjemny, przywodzi na myśl zapach tytoniu lub owoców. U starszych osobników zapach staje się nieprzyjemny, zbliżony do zapachu sromotnika bezwstydnego, z tą różnicą, że jest o wiele słabszy. Niektóre źródła porównują go również do zapachu kocich odchodów.

Zarodniki gładkie, elipsoidalne.

Właściwości

Mądziak psi jest to grzyb niejadalny.

Zastosowanie

Mądziak psi nie posiada żadnego zastosowania.