Muchomor czerwieniejący (Amanita rubescens)

Wstęp
Muchomor czerwieniejący jest grzybem trującym w postaci surowej. Po pozbyciu się w obróbce termicznej trujących związków staje się grzybem jadalnym o bardzo dobrym, docenianym przez grzybiarzy smaku. Powinien być zbierany przez znawców ze względu na duże podobieństwo do śmiertelnie trujących muchomorów. Jest często spotykany w polskich lasach, zwłaszcza w czasie suchego lata.
Sezon
Muchomor czerwieniejący rośnie od czerwca do listopada.
Występowanie
Muchomor czerwieniejący występuje w lasach liściastych, iglastych i mieszanych. Spotkać go można również na łąkach. Rośnie wśród mchów, zwłaszcza pod brzozami, bukami, dębami i sosnami.
Wygląd
Owocnik muchomora czerwieniejącego osiąga średnicę od 5 do 15 cm. U młodych okazów ma kształt półkolisty, później staje się płaski i rozpostarty. Może przybierać barwę bladoczerwoną, brązowoczerwoną lub jasnobrązową z czerwonym odcieniem. Na starszych osobnikach pojawiają się czerwonobrązowe łatki. Ma suchą, brodawkowatą powierzchnię o gładkich brzegach.
Blaszki muchomora czerwieniejącego osiągają szerokość do 12 mm. Są gęsto ustawione, przyrośnięte do trzonu lub zbiegające się przy nim. U młodych osobników są białe, później pojawia się na nich różowy nalot. Po uszkodzeniu zmieniają kolor na brązowoczerwony.
Trzon muchomora czerwieniejącego osiąga wysokość od 8 do 20 cm i grubość od 1 do 2,5 cm. U młodych osobników jest biały, u starszych robi się brązowoczerwony. Pokryty jest drobnymi kosmkami. Ma walcowaty kształt, u szczytu nieco zwężony, u podstawy bulwiasty lub maczugowaty, pokryty rzędami drobnych brodawek. Jest otoczony dużym, podłużnie prążkowanym pierścieniem, koloru białego lub różowego.
Miąższ muchomora czerwieniejącego jest biały i mięsisty. Po przekrojeniu zmienia barwę na czerwoną. Ma łagodny smak i nie wydziela żadnego zapachu.
Muchomor czerwieniejący bywa mylony z trującym muchomorem plamistym. Ten drugi grzyb posiada jednak u nasady trzonu pofałdowaną pochwę. Poza tym muchomor czerwieniejący ma charakterystyczny różowy odcień i brak wyraźnego prążkowania na kapeluszu.
Właściwości
Muchomor czerwieniejący jest smacznym grzybem jadalnym. Nie posiada jednak ważniejszych wartości odżywczych.
lepszy od kani, bardziej mięsisty. Na masełku, w mące
Pychota jadłem kilka razy pieczony w panierce z ziemniaczkami i kapustką zasmażaną !
Dla własnego bezpieczeństwa przed rozpoczęciem zbierania muchomorów czerwieniejących byłoby wskazane znaleźć także silnie trującego muchomora plamistego, i porównać czym różnią się oba te gatunki. Różnic jest więcej niż tylko barwa miąższu. A czerwieniejący rzeczywiście jest smaczny, choć u nas mało znany i rzadko zbierany.