Muchomor porfirowy (Amanita porphyria)

Tagi

Grzyby trujące

Spis treści

Wstęp
Występowanie
Sezon
Wygląd
Właściwości
Zastosowanie
Galeria zdjęć

Wstęp

Muchomor porfirowy jest gatunkiem grzybów trującym, należącym do rzędu pieczarkowców.

Występowanie

Muchomor porfirowy spotykany jest najczęściej w lasach iglastych, na piaszczystych i o kwaśnym pH glebach. Owocniki często mogą pojawiać się pojedynczo, preferują tereny górzyste.

Sezon

Muchomor porfirowy pojawia się powszechnie od lata do jesieni. (VII – X)

Wygląd

Początkowo kształt kapelusza muchomora porfirowego jest wypukły, następnie rozłożysty. Skórka przy wilgotnej pogodzie może być lekko kleista, przy suchej błyszcząca. Kolor kapelusza z fioletowym zabarwieniem, od szarości do brązowego koloru bazowego. Zazwyczaj ciemniejszy odcień pojawia się pośrodku kapelusza. Brzeg gładki. Na skórce nieregularne łuski. Średnica od 4 do 9 cm.

Blaszki muchomora porfirowego są koloru białego, gęste i przy trzonie wolne.

Trzon muchomora porfirowego najczęściej przybiera barwę kapelusza. Po jakim czasie trzon staje się pusty. U podstawy tworzy bulwiaste wybrzuszenie. Może występować zygzakowaty wzór na powierzchni trzonu. Pierścień cienki, zanikający. Wysokość do 11 cm, grubość 1-2 cm.

Miąższ jest biały, raczej miękki. Przy skórce barwa bardziej fioletowa. Zapach przypomina woń surowych ziemniaków. Smak określany, jako nieprzyjemny.

Zarodniki muchomora porfirowego są gładkie, koloru białego

Właściwości

Muchomor porfirowy to gatunek trujący powodujący dolegliwości żołądkowo–jelitowe. Do objawów zaliczymy wymioty, biegunkę, bóle brzucha. Jednym z odkrytych związków tego grzyba jest bufotenina. Jest to alkaloid o działaniu psychoaktywnym, powodującym zmiany percepcyjne.