Jaszczurka robot i tajemnice komunikacji
Jaszczurka-robot przyczyniła się do wyjaśnienia sposobu komunikacji miedzy anolisami. Okazuje się że kluczowa jest odpowiednia sekwencja ruchów i nadymanie podgardla – o czym poinformowali amerykańscy naukowcy na łamach „PNAS”.
Terry Ord naukowiec z Harvard University postanowił wyjaśnić w jaki sposób anolisy (Anolis gundlachi) komunikują się ze sobą wśród gęstego poszycia liści. Te niewielkie jaszczurki zamieszkują lasy Puerto Rico, cale życie spędzając pośród pni i gałęzi. Gęsta roślinność i panujący półmrok znacznie ograniczają widoczność, co nie sprzyja komunikacji.
Aby sprawdzić tajemnice komunikacji jaszczurek, naukowiec posłużył się stworzonym z lateksu modelem anolisa. Sztuczna jaszczurka miała możliwość naprzemiennego podnoszenia się na łapach i ich uginania, co okazało się kluczowe dla języka migowego jaszczurek. Okazało się, że żywe anolisy po takiej prezentacji zwracały baczną uwagę na „rywala” i na nadymanie przez niego specjalnego fałdu skórnego pod gardłem. Natomiast samo rozciąganie fałdu, bez specjalnej sekwencji ruchów nie powodowało takiego wzrostu zainteresowania.
Samce anolisów przesiadują na pniach i wykonują ruchy przypominające pompowanie a następnie rozciągają jaskrawożółty fald skórny pod gardłem. Takie zachowanie oznajmia innym samcom, że dane terytorium jest już zajęte. Jednak wśród gęstej roślinności i półmroku panującego w deszczowym lesie sam fałd mógłby nie być dostatecznie widoczny. Dlatego jaszczurki zanim go rozciągną wykonują określoną sekwencję ruchów. Anolisy, podobnie jak wiele zwierząt lepiej dostrzegają ruch, stąd ewolucja takiego typu zachowania. Co ciekawe intensywność ruchów, ich długość jak i czas pokazywania fałdu (lub jego brak) jest ściśle uzależniony od widoczności jaka panuje w danym momencie. Im lepsza widoczność tym sygnały te są krótsze.
