Muchomor cesarski (Amanita caesarea (Scop.) Pers.)

Wstęp

Muchomor cesarski to grzyb jadalny o cenionych walorach smakowych.

Sezon

Muchomora cesarskiego można spotkać latem i jesienią.

Występowanie

Muchomor cesarski rośnie w krajach południowej Europy, natomiast w Europie Środkowej jest to gatunek rzadki. Spotkać go można również w Afryce Północnej. W Polsce odnotowano tylko jedno stanowisko tego gatunku. Obecnie muchomora tego uznaje się za gatunek wymarły, ale niewykluczone, że można go znaleźć w ciepłych rejonach Polski. Najczęściej rośnie w lasach grabowych i dębowych.

Wygląd

Kapelusz muchomora cesarskiego osiąga średnicę od 8 do 20 cm. Na początku ma kulisty kształt, później staje się płasko wypukły, u starszych okazów jest płaski. Powierzchnia gładka i naga. Brzegi prążkowane. Barwa kapelusza jest zmienna, na początku jest jaskrawopomarańczowa do pomarańczowoczerwonawej, później blednie i staje się złotożółta lub bladożółta.

Blaszki są dosyć gęste, wolne i szerokie. Na początku mają barwę jasnożółtą, później stają się złotożółte. Na początku są przykryte żółtą osłoną.

Trzon osiąga wysokość od 8 do 16 cm i grubość od 2 do 3 cm. Ma walcowaty kształt i zgrubiałą podstawę, która jest otoczona białą pochwą pod postacią płatów. Na początku jest wypełniony, później staje się rurkowaty. Osłona zostaje przy podstawie trzonu.

Miąższ ma barwę białą, jedynie pod skórką kapelusza i trzonu jest złotożółty. Nie ma wyraźnego zapachu, ma przyjemny smak.

Zarodniki szerokoeliptyczne, gładkie. Wysyp zarodników bezbarwny.

Właściwości

Muchomor cesarski jest bardzo smacznym grzybem.

Zastosowanie

Muchomora cesarskiego wykorzystuje się na różne sposoby, w zależności od kraju występowanie. Jest chętnie stosowany w kuchni włoskiej, jak również meksykańskiej.