Bąk bydlęcy spotykany jest na ogromnym obszarze obejmującym Europę, Azję i Afrykę. W związku z dużym podobieństwem do innych przedstawicieli rodziny dokładne rozmieszczenie tego owada nie jest znane.

1. Budowa
2. Biologia
3. Systematyka
4. Galeria zdjęć

Budowa

Bąk bydlęcy należy do rodziny bąkowate (Tabanidae). Jest stosunkowo dużym owadem, o krępej budowie ciała. Na głowię posiada jedną parę dużych, zielonych, opalizujących oczu złożonych (zajmującą dużą część powierzchni grzbietowej głowy) oraz jedną parę krótkich, trójczłonowych czułek. Aparat gębowy tnąco-liżący. Ciało jest barwy brunatnej. Na tułowiu występują żółte włoski. Skrzydła są przezroczyste, krótkie i szerokie. Druga para skrzydeł jest zredukowana, przekształcona w przezmianki. Gatunkiem podobnym do bąka bydlęcego jest bąk brązowy (Tabanus sudeticus) rozróżniany po brązowych oczach, bez zielonego połysku.

Biologia

Bąk bydlęcy występuje w bardzo różnorodnych siedliskach. Preferuje głównie obszary otwarte, rzadziej spotykany jest w lasach. Do rozwoju wymaga siedlisk wilgotnych lub podmokłych. Mocno związany z miejscami występowania dużych zwierząt, częsty na obszarach rolniczych - na pastwiskach. Postacie dorosłe latają od maja do sierpnia. Bąk bydlęcy prowadzi dzienny tryb życia. Przechodzi przeobrażenie zupełne. Samica składa jaja na roślinność wodną. Jaja są szarawe i mierzą 2 mm. Po kilku dniach z jaj wylęgają się larwy. Larwy rozwijają się w mule. Stadium larwalne może trwać nawet do 3 lat. Pod koniec swojego rozwoju zagrzebują się w ziemi, gdzie nastąpi ich przepoczwarczenie. Larwy są drapieżne (żywią się larwami owadów). Samce imago są roślinożerne, żywią się sokami roślinnymi, nektarem i pyłkiem kwiatów. Samice dodatkowo są hematofagami, żywią się krwią zwierząt gospodarskich (koni, krów), rzadziej atakują ludzi. Podczas ukłucia wprowadzają antykoagulant zapobiegający krzepnięciu krwi.