Koń domowy (Equus caballus)

Koń domowy to duże nieparzystokopytne zwierzę. Głowa duża. Oczy umieszczone po bokach głowy. Uszy długie. Sierść krótka. Umaszczenie sierści różnorodne (białe, szare, kasztanowe, czarne, mieszane itd.), z szeroką gamą wzór.. Nogi długie, smukłe, zakończone są kopytami. Posiada grzywę (rozciągającą się wzdłuż szyi) oraz ogon z długimi włosami. Reprezentowany jest przez wiele ras, różniących się między sobą budową (m.in. wielkością ciała, długością głowy, długością nóg, barwą ciała).

W związku z udomowieniem, konia domowego można obecnie spotkać niemal na całym świecie. Pierwotny zasięg występowania koni, z okresu zlodowaceń, obejmował prawdopodobnie całą Eurazję, północną Afrykę i znaczny obszar Ameryki Północnej, po obecny Meksyk na południu.

Koń domowy przystosował się do życia w bardzo różnorodnych warunkach, co jest związane z wykorzystywaniem go przez ludzi w rożnych rejonach świata. Naturalnym siedliskiem dla tego ssaka są obszary o chłodnym i umiarkowanym klimacie. Preferują tereny otwarte stepów, sawanny, łąk, a nawet półpustyń i obszarów podmokłych. Część dzikich populacji koni zamieszkiwała lasy. Udomowiony został prawdopodobnie 3,5 tys. lat p.n.e. na terenie Kazachstanu.

Koń domowy to roślinożerca. Żywi się w głównej mierzę trawą.

Koń domowy jest gatunkiem poligenicznym. Do rozrodu przystępuje raz w roku. Rozród może odbywać się przez cały rok, ze szczytem między kwietniem a czerwcem. Odstęp między ciążami wynosi dwa lata. Ciąża trwa ok. 12 miesięcy. Młode przychodzą na świat zwykle na wiosnę. Samica (klacz) rodzi jedno, rzadziej dwa młode. Młode do miesiąca nie odstępuje matki. Źrebię karmione jest mlekiem matki do 274 dni. Dojrzałość płciową osiąga między 12 a 18 miesiącem życia, samice dojrzewają wcześniej niż samce. Do rozrodu przystępuje dopiero między drugim a trzecim rokiem życia. Maksymalna długość życia wynosi ok. 57 lat, średnio żyje 20-30 lat.