Biegus morski to ptak wielkości szpaka. Do Polski bardzo rzadko zalatuje. W locie widoczny czarny pas na kuprze. Na spiczastych, ciemnych skrzydłach biały wąski pasek skrzydłowy. Tworzy stada, często mieszane.
Tęczówka oczna biegusa morskiego jest ciemna. Dziób średniej długości, delikatnie zakrzywiony, ciemny, z żółtawą nasadą w zimie. Szyja krótka. Ciało dosyć ciemno ubarwione, krępej budowy. Nogi krótkie, pomarańczowozółte (w zimie) bądź ciemnożółte (w lecie). Nie ma widocznych różnic między samicami (te nieco większe) a samcami. Występuje dymorfizm sezonowy, choć mniej wyraźny niż u innych biegusów. W lecie rdzawe ciemię, boki i pierś ciemno kreskowane. Płaszcz jest biało-rdzawo szary. Spód również jest kreskowany. W okresie zimowym szata w szaroburej kolorystce. Głowa, pierś oraz wierzch szarobrązowe. Biała plamka między okiem a nasadą dzioba. Spód jasny. Dymorfizm wiekowy również nie jest mocno zaznaczony. U osobników młodocianych rdzawe ciemię, oraz płaszcz, a na wierzchu wyraźne łuskowanie. Wyraźnie kreskowanie na piersi, na płaszczu oraz po bokach ciała.
Występowanie
Biegus morski występuje w północno-wschodniej Kanadzie, na Grenlandii, Islandii, Wyspach Brytyjskich, Półwyspie Skandynawskim, Svalbardzie, Ziemi Franciszka Józefa, Nowej Ziemi, Ziemi Północnej i na Półwyspie Tajmyr. Zimuje na zachodnich i północnych wybrzeżach Europy, na Islandii, południu Grenlandii i na wschodnim wybrzeżu Ameryki Północnej.
Biotop
Biegus morski preferuje obszary kamieniste, latem w tundrze, zimą wybrzeża dalej na południe.
Lęgi
Biegus morski jest monogamiczny. Gnieździ się wśród mchu, na ziemi. Gniazdo w formie czarki, wyścielone liśćmi. Lęgi rozpoczyna w maju bądź w czerwcu. Samica składa średnio 4 zielonkawobrązowe, ciemno plamkowane jaja. Wysiadywaniem zajmują się oboje rodzice lub tylko samiec. Czas wysiadywania wynosi około 22 dni. Młodymi po wykluciu zajmuje się samic. Po trzech tygodnia młode stają się lotne.
