Upierzenie kruka jest całkowicie czarne z metalicznym połyskiem (którego nie ma u osobników młodych). Dziób u nasady pokryty piórami i - podobnie jak nogi - czarny. Ogon zakończony jest klinowato, co widać w locie.

1. Biotop
2. Występowanie
3. Lęgi
4. Pokarm
5. Systematyka
6. Galeria zdjęć

Biotop

Kruk zamieszkuje duże kompleksy leśne, góry, skaliste wybrzeża morskie, wysokie zadrzewienia śródpolne, żerującego można spotkać na  odkrytych terenach wokół miast i wsi.

Występowanie

Areał lęgowy kruka obejmuje prawie całą półkulę północną, bez Indii i południowo-wschodniej Azji. Jest to gatunek osiadły, koczujący w obrębie areału lęgowego. W Polsce nieliczny, rozpowszechniony w całym kraju, rzadziej spotykany na zachodzie. Obecnie obserwuje się wzrost jego liczebności.

Lęgi

Kruki są monogamiczne, żyją przez wiele lat w stałych parach zajmując duże terytorium. Wyprowadzają 1 lęg w roku, w drugiej połowie marca. Gniazdo umieszczają w górnej części gęstych koron wysokich drzew. Zbudowane jest z grubych gałęzi drzew iglastych oraz cienkich gałązek przemieszanych z mchem i suchymi trawami. Wnętrze wylepione jest ziemią i obficie wysłane wełną, sierścią, suchą trawą i mchem. Niektóre gniazda używane są nawet przez kilkadziesiąt lat. Zniesienie zawiera 3-6 wydłużonych, plamistych jaj. Wysiadywanie trwa 20-23 dni, a młode pozostają w gnieździe przez ok. 40 dni.

Pokarm

Kruk to ptak mięsożerny, z niewielkim udziałem pokarmu roślinnego. Często żeruje na padlinie, ale również poluje. Jego ofiarami są gryzonie, ptaki i ich jaja, owady. W zimie często spotyka się go żerującego przy wysypiskach śmieci.