Naturalny obszar zasięgu pstrąga tęczowego rozciąga się pasem od Kamczatki w Azji, przez Aleuty na Morzu Beringa, wybrzeża Alaski, zachodnie wybrzeże Stanów Zjednoczonych, po północne tereny Meksyku. Ponadto pstrągi tęczowe są hodowane niemal na całym świecie i zostały wprowadzone do wód większości kontynentów, wyłączając Antarktydę.

1. Budowa zewnętrzna
2. Biologia
3. Odżywianie
4. Systematyka
5. Galeria zdjęć

Budowa zewnętrzna

Pstrąg tęczowy - głowa duża. Jama gębowa duża, silnie uzębiona. Kość szczękowa sięga za tylną krawędź oka. Ciało torpedowate, dwubocznie spłaszczone. Typowe ubarwienie grzbietu szaroniebieskie, ciemno plamkowane. Dobrze widoczna linia naboczna, wzdłuż której biegnie różowoczerwony pas. Drobne, cykloidalne łuski pokrywają ciało. Płetwy: grzbietowa, tłuszczowa oraz ogonowa w ciemne plamki. Płetwa brzuszna z wyrostkami. Płetwa ogonowa delikatnie wcięta, u starszych osobników prosta. W okresie rozrodu u samców intensywne ubarwienie ciała. Dymorfizm płciowy zaznacza się w wielkości i w kształcie głowy, która u samców jest większa, spiczasta, a u samic bardziej zaokrąglona. U osobników młodocianych wzdłuż linii nabocznej od 5 do 10 dużych, ciemnych, owalnych plam (znaków narybkowych).

Biologia

Wyróżnia się dwie formy pstrągów tęczowych: słodkowodną i anadromiczną. Pstrągi słodkowodne całe życie zamieszkują czyste rzeki o chłodnej, dobrze natlenionej wodzie. Formy anadromiczne dorosłe życie spędzają w wodach słonych, zwykle blisko wybrzeży, a na tarło płyną w górę rzek. Tarło odbywa się na obszarach dobrze natlenionych strumieni, o spokojnym nurcie, z kamienistym podłożem i zadrzewionymi - dającymi cień – brzegami. Rozród odbywa się wiosną. Ikra składana jest do wykopanego w podłożu gniazda. Samica składa 1300 do 5050 ziaren ikry. Dojrzałość płciową samice osiągają w drugim bądź w czwartym roku, a samce od pierwszego do trzeciego roku życia.

Odżywianie

Pstrąg tęczowy pożywia się pokarmem bezkręgowym (owadami, ich larwami, skorupiakami), z wiekiem wzrasta udział ryb w jego diecie.