Głowacica (Hucho hucho)
![Głowacica. By Liquid Art (Own work) [CC BY-SA 4.0], via Wikimedia Commons](https://www.ekologia.pl/wp-content/uploads/2023/03/Danube_Salmon_-_Huchen_Hucho_hucho_max.jpg)
Występowanie
Głowacica zamieszkuje górskie potoki i dobrze natlenione górskie rzeki. Preferuje miejsca o szybkim nurcie i chłodnej wodzie. Naturalny zasięg występowania głowacicy obejmuje dopływy Dunaju (środkowa Europa). Obecnie obszary występowania tego gatunku są rozproszone i często izolowane od siebie. Ponadto została sztucznie wprowadzona do rzek Polski, Niemiec, Hiszpanii i Francji. Często populacje zamieszkujące te obszary nie przetrwałyby bez regularnego zarybiania.
Budowa zewnętrzna
Głowa spłaszczona grzbietobrzusznie. Oczy duże. Tęczówki złotawe, źrenice szaroczarne. Jama gębowa silnie uzębiona. Zęby stożkowate. Otwór gębowy szeroki. Szczęka górna sięga poza krawędź oka. Ciało walcowate, wydłużone. Boki ciała nieznacznie spłaszczone. Wierzch głowy oraz grzbiet ciemnoszary bądź zielonkawobrązowy. Brzuch srebrzystobiały. Na ciele rozmieszczone ciemne, małe plamki. Drobne łuski pokrywają ciało. Płetwa ogonowa z wcięciem. Płetwa tłuszczowa stosunkowo duża. W okresie rozrodu czerwone boki ciała. Bardzo duża ryba, największa spośród łososiowatych. Maksymalnie może osiągnąć 1,7 m i masę ciała do 60 kg.
Biologia
Do tarła przystępuje od końca lutego do kwietnia, odbywa wtedy wędrówkę w górę rzeki. Miejsce rozrodu charakteryzuje się dużym natlenieniem wody oraz żwirowym podłożem. Obie płcie wykazują terytorializm. Samica składa od 2,4 tys. do ponad 18 tys. ziaren ikry. Dojrzałość płciową osiąga od trzeciego (samce) do piątego (samice) roku życia. Ryba długowieczna, żyjąca do 20 lat. Jest gatunkiem zagrożonym wyginięciem (kategoria EN na liście IUCN).
Odżywianie
Ryba drapieżna, poluje na inne ryby (świnki, głowacze, strzeble, lipienie, pstrągi) oraz inne drobne kręgowce (płazy, gady, ptaki, ssaki). Narybek głowacicy pożywia się narybkiem świnki oraz larwami owadów.