Żaba moczarowa to niewielki gatunekżaby o delikatnej budowie. Skóra gładka, oczy wyłupiaste, błona bębenkowa mała. Podstawową barwą ciała są różne odcienie brązowego, na tym tle liczne ciemniejsze, ciemne plamy. Spód ciała jasny, przeważnie kremowy. U samców w okresie godowym występuje specjalna szata godowa: ich grzbiet oraz boki ciała przybierają wtedy jaskrawoniebieski odcień.
Żaba moczarowa swoim zasięgiem obejmuje dużą cześć Europy (od północnej Francji aż po północną cześć Finlandii), na wschodzie sięga do północnej części Azji (Syberia) a na południu po północną część Afryki. W Polsce jest gatunkiem pospolitym, chociaż utrata siedlisk sprawia, że jest mniej liczna niż dawniej.
Środowisko i tryb życia
Żaba moczarowa zamieszkuje zróżnicowane środowiska, zazwyczaj spotykana na łąkach, w lasach liściastych ale także świerkowych oraz na śródleśnych polanach. Może występować w środowiskach dość suchych, ponieważ jest stosunkowo odporna na brak wody. Wydaje się preferować nizinne tereny otwarte, jak wszelkiego typu łąki, od tych wilgotnych aż po suche. Jest aktywna w ciągu dnia, przy czym bywa spotykana nie tylko podczas lub po opadachdeszczu, ale nawet w słoneczne, suche dni. Zimuje na lądzie, najczęściej w różnego rodzaju norach, szczelinach pod korzeniami czy też pod darnią.
Rozmnażanie
Żaba moczarowa ze snu zimowego budzi się przeważnie w marcu i od razu podąża na gody do najbliższych zbiorników wodnych, gdzie gromadzi się na płyciznach oraz wśród trzcin. Samce wabią partnerki donośnym śpiewem, uwagę zwracają także ich barwy godowe. Jaja składane w nocy, przeważnie w kwietniu, samiec usytuowany na partnerce od razu je zapładnia. Skrzek tworzy galaretowatą bryłę, a jedna samica składa od 500 do 2800 jaj. Ciemnobrązowe kijanki rosną do 40-48 mm, natomiast świeżo przeobrażone żabki mają 10-15 mm długości. Dojrzałość płciowa osiąga przeważnie w wieku 3 lat.
