Cziru tybetańskie (Pantholops hodgsonii)

Wygląd

Cziru tybetańskie należy do rodziny wołowate (Bovidae). Jest jedynym przedstawicielem rodzaju. Futro jest gęste, delikatne. Ubarwienie ciała blado płowo szarawe, pysk i nogi są czarne. Brzuch jest białawy. Tylko u samców występują rogi. Rogi są długie, w kształcie liry, z poprzecznymi zgrubieniami. Uszy i ogon krótkie.

Występowanie

Cziru tybetańskie jest endemitem płaskowyżu Tybetańskiego. Do niedawna występował zarówno na obszarze Chin, północnych skrajów Indii i Nepalu. Obecnie prawdopodobnie zanikł w Indiach oraz Nepalu i występuje wyłącznie na północno-wschodniej części Tybetu w Chinach.

Tryb życia

Cziru zamieszkuje tereny płaskie, nieznacznie pofalowane lub górzyste o łagodnych stokach. Typowym biotopem cziru są skrajnie suche półpustynie, stepy i górskie łąki. W związku z niską dostępnością pokarmu w siedlisku antylopy cziru często są koczownicze i migrują na znaczne odległości. Tylko niektóre populacje są prawie osiadłe. Cziru jest zwierzęciem stadnym, żyjącym w grupach liczących od kilku do kilkuset osobników. Na liście IUCN jest gatunkiem bliskim zagrożenia (kategoria NT). Wpisany jest do konwencji CITES (załącznik I). Zabijany dla wełny, rogów i mięsa. Konkuruje o zasoby z bydłem domowym.

Odżywianie

Cziru tybetańskie jest roślinożerne. W jego diecie znaleźć można trawy, turzyce oraz części karłowatej roślinności.

Rozmnażanie i rozwój

Cziru tybetańskie przystępuje do rozrodu od listopada do grudnia. W okresie rozrodczym samiec tworzy harem z kilkudziesięcioma samicami. Ciąża trwa 7-8 miesięcy. Samica rodzi jedno młode. Porody odbywają się między czerwcem a lipcem. Młode samce po roku odłączają się od matek, natomiast młode samice pozostają przy matce do jej następnego porodu. Cziru osiąga dojrzałość płciową między 1,5 a 2 rokiem życia. Na wolności żyje do 8 lat.