Garncarz rdzawy (Furnarius Rufus)

Stosunkowo duży ptak z rodziny garncarzowatych (Furnariidae) pochodzący z Ameryki Południowej. W obrębie tego gatunku wyróżnia się cztery podgatunki: Furnarius Rufus commersoni, Furnarius rufus paraguayae, Furnarius rufus rufus oraz Furnarius Rufus albogularis.
Występowanie
Obszar naturalnego występowania garncarza rdzawego obejmuje większość terenów Ameryki Południowej. Tego ptaka można spotkać między innymi w południowej Brazylii, Boliwii, Paragwaju, Urugwaju i centralnej Argentyny. Na południu naturalny zasięg występowania sięga do północnej Patagonii.
Wygląd
Garncarz rdzawy jest smukłym ptakiem średniej wielkości. Nie ma wyraźnego dymorfizmu płciowego między samcami a samicami, obie płcie mają podobną wielkość i upierzenie. Długość ciała wynosi od 16 do 23 cm. Masa ciała może wynosić od 31 do 65 g. Samce są nieco cięższe od samic. Rozpiętość skrzydeł to około 10 cm. Ogon jest krótki, jego długość zazwyczaj nie przekracza 7 cm. Dziób ma ciemnobrązowy kolor, jest dość wąski i lekko zakrzywiony do dołu, co stanowi adaptację do odżywiania się owadami. Pióra na wierzchu ciała mają rdzawobrązowy kolor. Spód ciała jest jaśniejszy, ma beżowo-szarawy odcień. Skrzydła są jasnobrązowe, ale mają ciemne lotki. W dolnej części skrzydeł widać białe lusterko. Oczy i nogi są czarne.
Biotop
Garncarz rdzawy wybiera na siedlisko otwarte przestrzenie z gołą glebą, takie jak pola uprawne, pastwiska, parki lub ogrody. Jest do gatunek synantropijny. Bardzo dobrze przystosował się do życia z człowiekiem, często zakłada gniazda w pobliżu ludzkich siedzisk, można go spotkać także w miastach. Preferuje miejsca położone niedaleko rzek lub jezior.
Rozród
Okres godowy garncarza rdzawego przypada na lato, a jaja składane są między sierpniem a grudniem. Gatunek ten jest monogamiczny, a więc pary złożone z samca i samicy wiążą się na stałe, a często nawet na całe życie. Po zapłodnieniu samicy ptaki budują specyficzne gniazdo o konstrukcji I wyglądzie charakterystycznym dla tego gatunku. Jest ono zbudowane z gliny i przypomina kształtem wydłużoną miskę czy też garnek. Taka forma gniazda zapewnia optymalne warunki cieplne dla rozwoju piskląt – kumuluje się w niej ciepło. Ta cecha gatunkowa została zawarta w polskiej nazwie rodzajowej – garncarz, a więc ten, który lepi garnki z gliny. Gniazda te budowane są na drzewach lub wysokich konstrukcjach stworzonych przez człowieka, takich jak drogowskazy, słupy telefoniczne lub budynki. W budowie gniazda biorą udział oba ptaki z pary. Czasem uwijają się szybko, nawet w parę dni, ale zazwyczaj tworzenie takiej konstrukcji zajmuje parę tygodni, czasem nawet miesięcy. Między kolejnymi warstwami gliny ptaki czekają aż wysuszy ją słońce. Konstrukcja jest wzmacniana włóknami trawy i innych roślin. Ptaki budują takie gniazdo od zewnątrz do środka, zamykając ostatecznie całość. Na koniec tworzą okrągły, wąski otwór wejściowy, a wnętrze wyścielają miękką trawą i piórami. Gniazda są najczęściej wykorzystywane tylko przez jeden sezon, chociaż niektóre pary używają je ponownie po drobnych naprawach. Czasem budują też nowe gniazdo tuż obok lub bezpośrednio na starej konstrukcji. W jednym lęgu samica składa najczęściej od dwóch do czterech jaj. Mają one biały kolor. Składane są co drugi dzień. Samica razem z samcem wysiaduje je przez 14-18 dni. Po wykluciu młode pisklęta są karmione przez rodziców przez 23-26 dni. Pozostają pod opieką rodziców przez około sześć miesięcy od wyklucia, a czasem zostają w gnieździe aż do rozpoczęcia kolejnego sezonu godowego.
Odżywianie
Garncarz rdzawy jest owadożernym ptakiem. Wyskubuje z ziemi drobne owady, larwy oraz pająki i robaki. Osobniki zamieszkujące miasta odżywiają się także pokarmem zdobywanym od karmiących je ludzi, takim jak okruchy pieczywa czy ziarna.
Biologia
Garncarz rdzawy ma głośny, melodyjny śpiew. Wysokość i częstotliwość śpiewu różni się między płciami – melodie samców są zazwyczaj szybsze i żywsze od samic. Przedstawiciele obu płci uderzają skrzydłami do rytmu w trakcie śpiewu, co pozwala na ich szybką identyfikację. Aktywność garncarza rdzawego przypada głównie na dzień, w nocy śpi na drzewach. W ciągu dnia spaceruje po ziemi, poszukując pożywienia. Często biega po polach lub trawnikach.