Gigancik (Patagona gigas)

Wygląd

Gigancik należy do rzędu krótkonogie (Apodiformes). Jest jedynym przedstawicielem rodzaju. Reprezentowany jest przez dwa podgatunki. Tęczówka oczna jest ciemnobrązowa. Obręcz wokół oka biała. Dziób jest ciemny, długi (dłuższy od głowy), prosty i wąski. Sylwetka jest dosyć smukła. Skrzydła są długie. Nogi są krótkie. Ogon jest rozwidlony. Wierzch ciała oliwkowobrązowy. Spód ciała jest nieco jaśniejszy, płowy. Kuper oraz pokrywy podogonowe są białe. Dymorfizm jest słabo zaznaczony. Samice są cętkowane.

Występowanie

Gigancik zamieszkuje Andy w Ameryce Południowej. Jego zasięg występowania rozciąga się wąskim pasem od południowo-zachodnich krańców Kolumbii, przez Ekwador, Peru, Boliwię, po Argentynę i Chile. Odbywa sezonowe wędrówki wertykalne – w zimie schodzi na niżej położone obszary. Populacje południowe (głównie zamieszkujące Chile) poza okresem lęgowym migrują nieznacznie na północ w regiony o cieplejszym klimacie.

Biotop

Gigancik występuje na obszarach porośniętych różnymi lasami i zakrzewieniami. Zamieszkuje również centra miast, parki i ogrody, lecz wyłącznie takie, które nie są pozbawione zadrzewień. Spotykany jest w górach od około 2000 do 4600 m n.p.m. Jest terytorialny. Żyje samotnie, w parach bądź w małych grupach. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN). Wpisany jest do konwencji CITES (załącznik II).

Lęgi

Gigancik przystępuje do rozrodu między październikiem a marcem, w zależności od rozmieszczenia. Gatunek poligyniczny. Gnieździ się na krzewie lub na drzewie (na wysokości 2-4 metrów), w pobliżu źródeł wody. Gniazdo jest małe, zbudowane z materiałów roślinnych (mchów oraz porostów) oraz nici pajęczych i wyścielone jest włosiem. Budową gniazda zajmuje się samica. Samica składa do niego 1-2 białawe jaja. Czas wysiadywania jaj wynosi 12-22 dni. Wyłącznie samica wysiaduje jaja i pełni opiekę nad potomstwem. Młode opuszczają gniazdo po 20 dniach.

Pokarm

Gigancik żywi się nektarem kwiatów oraz drobnymi bezkręgowcami (owadami).