Grzebiuszka ziemna (Pelobates fuscus)

Niepozorny, niewielki płaz związany z luźnymi glebami. Zwraca uwagę kijankami, które mogą osiągać rozmiary trzykrotnie większe niż przeobrażone, dorosłe osobniki.

Wygląd

Grzebiuszka ziemna to krepy płaz o gładkiej skórze, wyłupiastych oczach i dość krótkich, umięśnionych kończynach. Ubarwienie zmienne, przeważnie jasnoszare, popielate niekiedy może  być oliwkowe lub szarożółte. Na tym tle na grzbiecie kilka owalnych, ciemnych u dużych plam. Strona brzuszna jaśniejsza, przeważnie kremowo żółta i pozbawiona plam.

Występowanie

Grzebiuszka ziemna spotykana jest w Europie, począwszy od jej południowej części, poprzez Europe środkową aż po wschodnie krańce kontynentu. W Polsce spotykana na terenach nizinnych, jednak nie jest zwierzęciem pospolitym.

Środowisko i tryb życia

Grzebiuszka ziemna zamieszkuje tereny nizinne, najczęściej spotykana wśród pół uprawnych, nieużytków ale także w sadach. Zamieszkuje także łąki, torfowiska oraz ogrody, w lasach spotykana wyjątkowo. Zawsze preferuje tereny o luźnych glebach które pozwalają na szybkie i bezproblemowe zagrzebanie się w podłożu. Podobnie jak większość krajowych płazów jest aktywna nocą, dzień spędza zagrzebana w kryjówce, którą najczęściej sama wykopuje, z pomocą silnych tylnych kończyn. Zimuje wyłącznie na lądzie, najczęściej w głębokich (dochodzących do 2 metrach) wykopanych przez siebie norach.
 

Rozmnażanie

Do godów grzebiuszki ziemne przystępują w marcu lub kwietniu, jednak w przeciwieństwie do innych płazów nie tworzą dużych skupisk. Samica składa jaja w postaci długiego sznura (do 100 cm długości) który najczęściej owija wokół roślin wodnych. W jednym sznurze może być nawet ponad 3000 jaj. Kijanki szybko rosną, a przeobrażenie następuje późną jesienią. Sporadycznie kijanki zimują w wodzie i przeobrażają się dopiero na wiosnę następnego roku.

Pokarm

Pokarm grzebiuszki ziemnej stanowią wszelkie drobne bezkręgowce, najczęściej są to owady i pajęczaki ale także dżdżownice, ślimaki czy wije.