Jemiołuszka cedrowa (Bombycilla cedrorum)

Jemiołuszka cedrowa jest pięknym, kolorowym ptakiem średniej wielkości. Bardzo łatwo ją rozpoznać – przypomina bowiem naszą rodzimą jemiołuszkę. Pozostała, trzecia przedstawicielka tego rodzaju – jemiołuszka japońska, różni się kilkoma szczegółami ubarwienia od swych kuzynek. Choć sam rodzaj jemiołuszek liczy tylko trzy gatunki, to im właśnie cała rodzina (do której zalicza się w sumie sporo innych rodzajów) zawdzięcza swą nazwę. Jemiołuszka cedrowa jest dość łatwym do obserwacji gatunkiem – często przebywa w sąsiedztwie człowieka.

Wygląd

Upierzenie barwy jemiołuszki cedrowej jest rudo-oliwkowej zdobione barwnymi akcentami. Na głowie – od dzioba aż na kark biegnie pas czarnych piór, gdzieniegdzie podkreślonych subtelną białą linią. Na skrzydłach wyraźne drobne czerwone akcenty. Na krańcu ogona – żółty lub pomarańczowy pas – w zależności od składu bazy pokarmowej. Brzuch jest żółtej barwy. Głowę zdobi niepokaźny czubek. Dziób jest czarny. Tęczówki są ciemnej barwy.

Występowanie

Jemiołuszka cedrowa zamieszkuje Amerykę Północną (z wyjątkiem jej północnych krańców). Populacje zamieszkujące północną część zasięgu wędrują na zimę na południe. Ptaki z centralnych części kontynentu zwykle nie migrują. Zimujące jemiołuszki cedrowej można spotkać aż w Ameryce Środkowej oraz pobliskich wyspach m.in. na Kubie.

Środowisko życia

Jemiołuszka cedrowa zamieszkują zalesione tereny. Przebywają na skrajach lasów, ale również w niewielkich zagajnikach, w parkach i ogrodach. Zwłaszcza zimą łatwo je spotkać wśród miejskiej zieleni. Ptaki te tworzą stada.

Lęgi

Gniazdo jemiołuszek cedrowych znajduje się wysoko na drzewie (liściastym bądź iglastym) na jednej z jego gałęzi. Para wspólnie konstruuje gniazdo z miękkich szczątków roślin. Samica składa zwykle około czterech jaj i sama je wysiaduje. Potomstwem opiekują się oboje rodzice.

Pokarm

Jemiołuszka cedrowa żywi się niemal wyłącznie owocami. Może uzupełniać swą dietę w owady. Stanowią one początkowo jedyny pokarm młodych piskląt.