Kalinek błękitny (Callinectes sapidus)

Występowanie

Zasięg występowania kalinka błękitnego rozciąga się wzdłuż wybrzeży oceanicznych Ameryki Północnej i Południowej: od Nowej Szkocji w Kanadzie, przez wschodnie wybrzeże Stanów Zjednoczonych, Zatokę Meksykańską, Morze Karaibskie, wybrzeże Brazylii po wybrzeża Urugwaju i północnej Argentyny. Został sztucznie wprowadzony i nadal występuje u wybrzeży zachodniej Europy, w Morzu Śródziemnym i w Japonii.

Budowa

Kalinek błękitny należy do rodziny Portunikowate (Portunidae). Głowotułów jest szeroki, pokryty pancerzem. Karapaks jest grzbietobrzusznie spłaszczony, dwa razy szerszy niż dłuższy. Odwłok jest silnie zredukowany. Ubarwienie pancerza niebieski, brązowo zielony lub szary. Spód ciała biały. Ciało grzbietobrzusznie spłaszczone. Odnóża niebieskie. Występuje pięć par odnóży, z czego pierwsze są przekształcone w masywne szczypce, a ostatnie szczątkowe na kształt wioseł. Występuje wyraźny dymorfizm płciowy. Odwłok u samic jest szeroki i zaokrąglony, u samców długi i smukły.

Biologia

Kalinek błękitny zamieszkuje wody szelfu kontynentalnego do kilkudziesięciu metrów głębokości. Występuje głównie w zatokach i słonawych ujściach rzek. Spotykany również w wodach słodkich. W zimie, gdy wody przybrzeżne stają się chłodniejsze migruje na nieco głębsze tereny. Kalinek błękitny jest wszystkożerny, żywi się pokarmem roślinnym, bezkręgowcami (skorupiakami, mięczakami, pierścienicami, owadami i ich larwami) oraz padliną. Jest organizmem rozdzielnopłciowym. Rozród odbywa się od grudnia do października. Samice przystępuje do rozrodu po linieniu. Samica składa od 2 do 6 mln jaj. Jaja złożone są 2 do 9 miesięcy po godach. Larwa przechodzi siedem – osiem etapów żywika, następnie przechodzi jeden etap megalopa. Kalinek błękitny osiąga dojrzałość płciową między dwunastym a osiemnastym miesiącem życia. Żyje od 1 do 3 lat. Jest gatunkiem jadalnym, przemysłowo poławianym.