Karliczka zwyczajna - opis, wygląd, występowanie
Ekologia.pl Wiedza Atlas zwierząt Strunowce Kręgowce Ptaki Żurawiowe Chruściele Zapornia Karliczka zwyczajna
Indeks nazw
Szukaj lub wybierz według alfabetu
A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

Karliczka zwyczajna (Zapornia pusilla)

Nazywana/y także: karliczka
Karliczka zwyczajna. By Jason Girvan (Own work) [GFDL or CC-BY-SA-3.0], via Wikimedia Commons
Spis treści

Wstęp

Mały chruściel, rozmiarów pliszki siwej (Motacilla alba). Do naszego kraju zalatuje wyjątkowo (są to pojedyncze stwierdzenia). Dawniej sporadycznie przystępował do lęgów. Do niedawna zaliczany do rodzaju Porzana. Gatunkiem podobnym jest zielonka, różniąca się czerwoną nasadą dzioba. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN).

Wygląd

Tęczówka oczna czerwonawa. Dziób stożkowaty, zielony. U niektórych występuje brązowa plama policzkowa. Głowa, szyja, pierś oraz brzuch niebieskoszare. Wierzch ciała rdzawobrązowy, z białym rysunkiem. Boki ciała wyraźnie prążkowane. Tułów pękaty. Skrzydła zaokrąglone. Ogon dość krótki. Nogi długie, brązowawe lub różowawe. Brak wyraźnych różnic między płciami. U samic nieco jaśniejsze gardło. Osobniki młodociane widocznie różnią się od dorosłych, spód ciała jest brązowy, prążkowany.

Występowanie

Zasięg występowania karliczki obejmuje ogromny obszar, w związku z czym wyróżniono kilka podgatunków w obrębie tego gatunku. Zamieszkuje wyspowo południową Europę, Europę Wschodnią, skąd zasięg jej występowania rozciąga się szerokim pasem po północne Chiny i Japonię. Ponadto występuje w południowej i wschodniej Afryce, na Madagaskarze, Archipelagu Malajskim, Nowej Gwinei, Australii i Nowej Zelandii. Euroazjatyckie populacje na zimowiska migrują do Południowej Azji i na wyspy Archipelagu Malajskiego.

Biotop

Zwierzę na tak rozległym obszarze zamieszkuje bardzo różnorodne siedliska. Jednak zawsze są to środowiska wilgotne. Spotykana jest na częściowo zarośniętych zbiornikach wodnych, na bagnach, mokradłach, rozlewiskach, słonawych jeziorach, zatokach, podmokłych łąkach, dolinach rzecznych i wybrzeżach.

Lęgi

Gatunek monogamiczny. Gnieździ się na ziemi, w sąsiedztwie wody. Gniazdo w formie spodka, z materiałów roślinnych, w ukryciu roślinności. Przystępuje do jednego bądź dwóch lęgów w roku. Samica składa od 6 do 8 jaj. Czas wysiadywania (przez oboje rodziców) wynosi 17-20 dni. Po 35-45 dniach młode stają się lotne. Dojrzałość płciową osiąga w pierwszym roku życia.

Pokarm

W jej diecie znaleźć można bezkręgowce (owady, ich larwy, pierścienice, mięczaki, skorupiaki, pajęczaki), kręgowce (ryby) oraz pokarm roślinny. Pokarm zdobywa sondując dziobem płytką wodę oraz chwyta z powierzchni.

4.6/5 - (11 votes)
Default Banner Post Banner
Subscribe
Powiadom o
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments

Nie odchodź jeszcze!

Na ekologia.pl znajdziesz wiele ciekawych artykułów i porad, które pomogą Ci żyć w zgodzie z naturą. Zostań z nami jeszcze chwilę!