Karliczka zwyczajna (Zapornia pusilla)
![Karliczka zwyczajna. By Jason Girvan (Own work) [GFDL or CC-BY-SA-3.0], via Wikimedia Commons](https://www.ekologia.pl/wp-content/uploads/2023/03/779px-Baillons_crake_max.jpg)
Wstęp
Mały chruściel, rozmiarów pliszki siwej (Motacilla alba). Do naszego kraju zalatuje wyjątkowo (są to pojedyncze stwierdzenia). Dawniej sporadycznie przystępował do lęgów. Do niedawna zaliczany do rodzaju Porzana. Gatunkiem podobnym jest zielonka, różniąca się czerwoną nasadą dzioba. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN).
Wygląd
Tęczówka oczna czerwonawa. Dziób stożkowaty, zielony. U niektórych występuje brązowa plama policzkowa. Głowa, szyja, pierś oraz brzuch niebieskoszare. Wierzch ciała rdzawobrązowy, z białym rysunkiem. Boki ciała wyraźnie prążkowane. Tułów pękaty. Skrzydła zaokrąglone. Ogon dość krótki. Nogi długie, brązowawe lub różowawe. Brak wyraźnych różnic między płciami. U samic nieco jaśniejsze gardło. Osobniki młodociane widocznie różnią się od dorosłych, spód ciała jest brązowy, prążkowany.
Występowanie
Zasięg występowania karliczki obejmuje ogromny obszar, w związku z czym wyróżniono kilka podgatunków w obrębie tego gatunku. Zamieszkuje wyspowo południową Europę, Europę Wschodnią, skąd zasięg jej występowania rozciąga się szerokim pasem po północne Chiny i Japonię. Ponadto występuje w południowej i wschodniej Afryce, na Madagaskarze, Archipelagu Malajskim, Nowej Gwinei, Australii i Nowej Zelandii. Euroazjatyckie populacje na zimowiska migrują do Południowej Azji i na wyspy Archipelagu Malajskiego.
Biotop
Zwierzę na tak rozległym obszarze zamieszkuje bardzo różnorodne siedliska. Jednak zawsze są to środowiska wilgotne. Spotykana jest na częściowo zarośniętych zbiornikach wodnych, na bagnach, mokradłach, rozlewiskach, słonawych jeziorach, zatokach, podmokłych łąkach, dolinach rzecznych i wybrzeżach.
Lęgi
Gatunek monogamiczny. Gnieździ się na ziemi, w sąsiedztwie wody. Gniazdo w formie spodka, z materiałów roślinnych, w ukryciu roślinności. Przystępuje do jednego bądź dwóch lęgów w roku. Samica składa od 6 do 8 jaj. Czas wysiadywania (przez oboje rodziców) wynosi 17-20 dni. Po 35-45 dniach młode stają się lotne. Dojrzałość płciową osiąga w pierwszym roku życia.
Pokarm
W jej diecie znaleźć można bezkręgowce (owady, ich larwy, pierścienice, mięczaki, skorupiaki, pajęczaki), kręgowce (ryby) oraz pokarm roślinny. Pokarm zdobywa sondując dziobem płytką wodę oraz chwyta z powierzchni.