Kiełb Kesslera (Romanogobio kesslerii)

Występowanie

Kiełb kesslera występuje na niewielkim obszarze zlewiska Morza Czarnego. Spotykany jest głównie w Dunaju i Dniestrze. W Polsce został stwierdzony w Sanie i jego dopływach.

Budowa zewnętrzna

Ryba drobna. Głowa stosunkowo duża. Pysk wyciągnięty. Oko duże, owalne. Otwór gębowy dolny. Jedna para długich i jasnych wąsików, wystających z kącików ust, sięgają za tylną krawędź oka. Zęby gardłowe dwuszeregowe. Gardło oraz część brzucha bez łusek. Płetwy grzbietowa i ogonowa usiane ciemnymi plamkami. Płetwy grzbietowa i odbytowa delikatnie wcięte i krótkie. Płetwa ogonowa rozwidlona, do połowy jej długości. Ciało wydłużone, wrzecionowate. Barwa grzbietu oliwkowo-szara. Spód jasny. Po bokach ciała ciągną się podłużne, ciemne plamy. Linia boczna prawie prosta. Łuska pokrywająca ciało duża, z żeberkami. Trzon ogona niski. Dymorfizm płciowy jest słabo widoczny, w okresie rozrodczym u samców pojawia się szaroniebieska smuga. Gatunkami podobnymi są: kiełb białopłetwy (Romanogobio albipinnatus) oraz kiełb pospolity (Gobio gobio).

Biologia

Zamieszkuje dno rzek o stosunkowo szybkim nurcie i dużym natlenieniu. Unika płycizn, występuje zwykle na dużych głębokościach przy dnie kamienistym lub żwirowym. Preferuje wody czyste. Ryba aktywna w dzień. Żywi się drobnymi bezkręgowcami (skorupiakami, larwami owadów) i pokarmem roślinnym. Do rozrodu przystępuje od kwietnia do lipca. Jaja po złożeniu dryfują z prądem, następnie opadają na dno i przyklejają się do podłoża (piaszczystego, żwirowego lub do roślinności). Tarło jest porcyjne. Wylęg następuje po 2-3 tygodniach. Dojrzałość płciową osiąga w drugim bądź trzecim roku życia (przy długości ciała 7 cm). Żyje do sześciu lat. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN). W naszym kraju ryba rzadka.